Friedrich Schleiermacher's sämmtliche Werke, Êèǹ·Õè 1,©ºÑº·Õè 2G. Reimer, 1836 |
©ºÑºÍ×è¹æ - ´Ù·Ñé§ËÁ´
¤ÓáÅÐÇÅÕ·Õ辺ºèÍÂ
allgemeinen alſo Ansicht Apostel Ausdrukk Begebenheit beiden Beryllus bestimmt Beziehung Brief Calvin chen Christenthum Chriſti Christus denken deſſen deutlich dieſe eben so wenig einander einzelnen erklären Erlösung erst Evangelium finden freilich ganze Gegensaz Geist gesagt gesezt geweſen gewiß giebt glauben gleich Gott Gottheit göttlichen Grund håtte heißt hernach indem indeß irgend iſt Jeſus jezt Kirche konnte laſſen läßt Lehre leicht lezten lich Lukas Markus Matthäus Matthäusevangelium Menschen möchte muß müſſen müßte nåher nåmlich natürlich Noetus nothwendig offenbar Papias Paulos Petrus Prareas recht Rede Sabellius Sache sagen scheint Schluß ſchon Schrift ſehr ſei ſein ſeine ſelbſt ſich ſie ſind Sohn soll sollte ſondern Stelle Tertullian theils Theodoret Timotheos unserer Erzählung unserm ursprünglich Vater Verhältniß viel vielleicht vorzüglich wahrscheinlich wåre Weise weiß Wesen wieder wirklich wiſſen wollen wollte Worte zurükk zuſammen Zusammenhang zweiten zwiſchen γὰρ δὲ εἰς ἐν καὶ τὴν τῆς τὸ τὸν τοῦ τῶν
º·¤ÇÒÁ·Õèà»ç¹·Õè¹ÔÂÁ
˹éÒ 535 - ... tres autem non statu sed gradu, nee substantia sed fonna, nee potestate sed specie, unius autem substantiae et unius status et unius potestatis, quia unus deus, ex quo et gradus isti et formae et species in nomine patris et filii et spiritus sancti deputantur".
˹éÒ 483 - Nec absurdum videri débet, quod dico, Deum non modo primi hominis casum et in eo posterorum ruinam praevidisse; sed arbitrio quoque suo dispensasse. Ut enim ad eius sapientiam pertinet omnium, quae futura sunt, esse praescium, sic ad potentiam, omnia manu sua regere 35 ac moderari.
˹éÒ 387 - Porro losephi libros et sanctorum Papiae et Polycarpi volumina falsus ad te rumor pertulit a me esse translata: quia nee otii mei nee virium est tantas res eadem in alteram linguam exprimere venustate.
˹éÒ 534 - Qua Pater et Filius duo, et hoc non ex separatione substantiae sed ex dispositione ; cum individuum et inseparatum Filium a Patre pronunciamus ; cap.
˹éÒ 491 - Christus ergo speculum est in quo electionem nostram contemplan oonvenit, et sine fraude licet. Quum enim is sit cuius corpori inserere destinavit pater quos ab aeterno voluit esse suos, ut pro filiis habeat quotquot inter eius membra recognoscit, satis perspicuum firmumque testimonium habemus, nos in libro vitae scriptos esse si cum Christo communicamus.
˹éÒ 454 - Quod si in eo (Christo) sumus electi, non in nobis ipsis reperiemus electionis nostroe certitudinem, ac ne in Deo quidem patre, si nudum ilium absque filio imaginamur.
˹éÒ 534 - SB» protulit enim Deus sermonem sicut radix fruticem et fous iluviuin et sol radium. Nam et istae species probolae sunt earum substantial-urn ex quibus prodeunt. cap. 8. ***) }. S3. omno quorl prodit ex aliquo, secundum sit eins necesse est de quo prodit, non ideo tarnen est separatum, cap.
˹éÒ 486 - Christo . . . salvos nos facial, secundum voluntatis suae propositum . . . Falsum igitur est ... cum docetur, quod . . . etiam aliquid in nobis causa sit electionis divinae, propter quod nos Deus ad vitam aeternam praedestinaverit.
˹éÒ 491 - Deo suam illis gratiam dispensare, in ovile Christi per vocationem aggregantur ... In ipsos ergo si respicias videbis Adae progeniem, quae communem massae corruptionem redoleat.
˹éÒ 572 - Dei ut putant inviolabilem fidem «eiiei ex solido in carnem deducta conservet, dum usque ad virginem pater protensus, ipse sibi natus sit in litium.