ภาพหน้าหนังสือ
PDF
ePub

Pas op, want trouwt gij dit model,
Ligt maekt gij van uw huis een hel.
Dat zoet gevlei, die flauwe praet,
Is 't uithangboord, voor aen de straet;
Maer intra muros is 't te doen:
Daer krijgt gij deerlijk van de schoen;
Zij is een feeks, een isegrim,

Den ergsten duivel nog te slim;
Dan vliegen tang en bezemsteel;
Dan slaet en scheldt ze u groen en geel,
En op het eind van 't kattenspel,
Bewijst uw ongelukkig vel,

Met vorens lang en breed en diep,
Dat God de vrouw met nagels schiep.
Wie zulk een lammetje aen durft gaen,
Moet stevig in zijn laerzen staen.

Pas op, pas op, driewerf pas op
Voor lint en strikken op den kop,
Voor de opgesmukte kleederdragt,
Voor zucht naer ijdlen pronk en pracht.
Wat zoudt ge met zoo'n meubel doen?
Een regenboog van rood en groen,
En pimpelpaers, en geel en grauw,
Veelkleurig pak van bont en blauw,
Met pluim en veêren op den hoed?
Een papegaei ware even goed;
Dien houd ik dan nog bij mij t'huis ;
Maer sluit de vrouw eens in haer kluis!
Van 's morgens vroeg tot 's avonds laet,
Trekt ze u op sleeptouw over straet ;
Dat is haer leven, heul en heil!
En, als een driemast onder zeil,
Met uitgespannen doek en vlag,
Laveert zy den godganschen dag

Van bak- naer stuerboord, ginds en her,
En waeit heur eigen man omver.
Gij speelt den wandelenden Jood,
Al waert ge op zeven achtsten dood,

jeu les pincettes et le manche à balai; alors pleuvent sur toi les injures et les coups; tu es en tout meurtri, et la fin de ces exercices de chat, c'est que tu portes écrite sur ta peau profondément labourée la preuve que Dieu a créé la femme avec des ongles. Celui qui ose s'attaquer à un pareil agneau, doit être vraiment un gaillard bien solide sur ses jambes.

Prends garde, prends garde et, encore une fois, prends garde, à la vue de ces rubans et de ces nœuds qui surchargent la tête, de cette toilette recherchée, de ce culte de la parure et du luxe. Que ferais-tu d'une pièce aussi curieusement ornée ? Vois donc, c'est un arc en ciel tout bariolé de rouge et de vert, de violet, de jaune et de gris, c'est un paquet multicolore, bigarré, et surmonté d'un chapeau emplumé et empanaché. Un perroquet vaudrait tout autant celui-là du moins, on peut le garder au logis; mais qu'on essaie donc d'enfermer la femme dans sa cellule! Du matin au soir elle vous traîne à la remorque dans les rues; c'est là sa vie, sa joie, son bonheur. Comme un trois-mâts sous voiles, toiles et pavillon déployés, elle louvoie le long de la journée, en avant, en arrière, virant à droite, à gauche, essouflant son mari à le faire tomber. Fussiez-vous réduit à la béquille, fussiez-vous mort aux sept huitièmes, vous êtes condamné à faire le juif errant, et adieu le bonheur domestique! D'avance il mérite d'être étrillé comme il faut, le téméraire qui affronte une pareille créature.

Al zoudt gij springen op een kruk,
En weg is 't huisselijk geluk!

Wie zich aen zulk een schepsel waeg',
Verdient vooraf een frisch pak slaeg.

Maer dan vooral, pas op, pas op,
Ontmoet ge ooit een geleerde pop,
Virago van de slimste soort;

Een Sapho, die geen hemden boort,
Noch kousen stopt, noch broeken lapt,
Maer die in 't veld der lettren stapt,
De breinaeld wisselt voor de pen,
Een haentje in stede van een hen,
Onwetend hoe de schoorsteen rookt,
Of wat er in den ketel kookt;
Die prosa schrijft en verzen maekt,
En naer der dichtren lauwer haekt.
De keuken trekt zij zich niet aen,
Zij laet daermeê heur man begaen,
En hij (o diep verneedrend lot!)
Hij wiegt het kind, hij schuimt den pot,
En trapt het snorrend spinnewiel !
'k Beklaeg den bloed uit hart en ziel,
Die 't oog op zulk een wijsneus slaet;
Maer eens beklaegd, dan is 't te laet;
Hij is geleverd aen den droes,

En heet een vogel voor de poes.

J. NOLET DE BRAUWERE VAN STEELAND.

De Vlinder.

O heerlyk Pronkstuk der natuer.
Met goud getooid en met azuer!
Gy brengt op amethisten vleder
Den lach der zoete lente weder!
Gy, Vlinder! die zoo sierlyk praelt
Met ryke kleuren fraei doormaeld;
Gy, beeld der zwakke stervelingen,
Uw lot, uw lof wil ik bezingen.

Mais prends garde surtout, prends garde si jamais tu rencontres une poupée savante, virago de la pire espèce; une Sapho, qui n'ourle point de chemises, ne ravaude point de bas, ne racommode point de culottes, mais qui parcourt le champ des lettres, échange l'aiguille à tricoter contre la plume, un coq au lieu d'une poule; qui ne sait ni comment fume la cheminée ni ce qui bout dans la marmite, qui écrit de la prose et fait des vers, et aspire au laurier des poëtes. Elle ne s'occupe pas, elle, de la cuisine, elle abandonne ce soin à son mari; et lui, le malheureux, il berce l'enfant, il écume le pot-au-feu, il fait ronfler le rouet à filer. Je plains du plus profond de mon âme le pauvre diable qui s'amourache d'une pareille pédante. Mais à quoi bon le plaindre? il est trop tard, l'infortuné est livré à satan, c'est un homme de moins.

[ocr errors]

Le Papillon.

Magnifique ornement de la nature, assemblage d'or et de pourpre, qui nous ramènes sur tes ailes d'améthyste le sourire du doux printemps, papillon, être brillant au corps diapré des plus riches couleurs, image des faibles mortels, c'est toi dont je vais chanter les destinées et les louanges.

'k Bewonder de onstandvastigheid
Die u door tuin en beemden leidt,
En dartlen doet op zoo veel bloemen,
Wier lieveling gy u moogt noemen.
Gy streelt de lelie en de roos;

Gene om haer wit, deze om haer bloos,
En vliegt op pasontloken knopjes,
Bedauwd met diamanten dropjes.

U draegt de myrt of geurge tym;
Gy zweeeft op blaedren, waer de rym
Zyn zilvren waes op neêr liet druppelen
Wat kusjes plukt gy, onder 't huppelen
Het zuidewindje volgt u na,

Als wispeltuerge wederga,
En doet voor u, op dartle struiken,
Viool en hyacint ontluiken.

Kruidnagel, tulp en anemoon,
Gekleed in geurig lenteschoon,
Zy pralen als voor u geschapen,
Maer kwynen als de dag gaet slapen,

En buigen 't magtloos hoofd naer 't zand,

En leeren hoe de dwingeland,

Die immer morgen knoopt aen heden,

Ook onze jeugdbloem zal vertreden.

Toen gy nog kruipend rupsje waert,
Was reeds een onstandvastige aert
U, ligte Vlinder! aengeboren;
Nauw hebt ge uw dorre schil verloren,
Of, zie! gy rekt uw wiekjes uit;
Het frischste bloembed wordt uw buit.
In d'ether zoekt ge 't pad der vlinderen :
Geen band kan uwe vaert meer hinderen.

« ก่อนหน้าดำเนินการต่อ
 »