Ook MITTER MAIER wil hier niet van een onderscheid weten: 1) ....„der Grund, aus welchem der Staat straft, die Zwecke, die er durch seine Strafe erreichen will, sind bei criminellen wie bei polizeilichen Strafdrohungen die nämlichen." „Alle wissenschaftlichen Versuche, den Unterschied von Verbrechen und Polizeiübertretungen zu begründen, beruhen auf Willkür und liefern kein praktisches Ergebnis." Argumenten voor deze beweerde willekeur worden niet verstrekt. En wat het nut van de bedoelde wetenschappelijke pogingen (!) betreft, dit is een zaak van ondergeschikt belang: allereerst hebben wij naar de wáárheid te vragen, terwijl later de vraag kan gesteld worden of de betrokken bepaaldheid al dan niet wettelijk aanzijn behoort te hebben. Overigens ontheft mij het boven gezegde van verdere bespreking dezer meening.

Op in zekeren zin gelijke gronden wordt voorts het onderscheid ontkend en weifelend erkend resp. door GEIB en door OETKER. De laatste heeft op de zesde vergadering van de Duitsche groep der Internationale Strafrechtsvereeniging gezegd 2): „Der strafrechtlichen Doktrin ist er bis jetzt nicht gelungen, einen scharfen dogmatischen Gegensatz zwischen Verbrechen und Polizeiübertretung zu fixieren (!)... Der Gegensatz zwischen Verbrechen und Polizeiunrecht ist nur historisch-genetisch zu erfassen. Es bedarf hierzu der Durchforschung des partikularen Strafrechts der letzten vier Jahrhunderte... Das Polizeiunrecht gründet in der Sphäre der Verwaltung." Is het onderscheid nu historisch toevallig

1) MITTERMAIER in Neues Archiv des Criminalrechts 1848, p. 181 vlgg.

2) Bulletin de l'Union Internationale de Droit Pénal, VII p. 208.

of is zijn verschijning in de geschiedenis te beschouwen als het verschijnsel van iets wat wij het wezen van dat verschijnsel kunnen noemen? GEIB aarzelt niet te zeggen: 1) ,,der Unterschied... kann natürlich (sic), eben so wie der Begriff des Verbrechens überhaupt nur ein rein historischer und positiver sein." Wij weten reeds, dat elk oordeel, waarin het onderwerp door een „nur" aan zijn gezegde verbonden wordt, een eenzijdigheid moet bevatten, zoodat noch het aanvaarden, nòch het verwerpen van een onderscheid tusschen misdrijf en overtreding op slechts historische gronden op redelijkheid aanspraak kan maken. Onderzoeken wij b. v. Geib's stelling over het begrip van het misdrijf: „Derselbe (scil. der Begriff des Verbrechens) ist ein rein historischer und daher in den verschiedenen Zeiten und bei den verschiedenen Völkern ein höchst verschiedener". Wanneer deze stelling wáár is, dan moet zij ook altijd en overal waar zijn, maar dan is zij, daar zij toch een begrip van het misdrijf wil bevatten, ... juist niet waar. Voor het overige verwijs ik naar blz. 37-38 hierboven.

Eveneens wordt, hoewel eenigszins onzeker, het onderscheid tusschen misdrijf en overtreding verworpen door ED. HENKE. In zeer krasse termen trekt deze schrijver bij die gelegenheid te velde tegen de politie in het algemeen, met woede bijna, waaraan de in die dagen in de Duitsche staten niet zeldzame, zelfstandige strafuitoefening. der politie niet vreemd kan zijn. .... „Schwankend,” zegt hij, 2) „ist.... die Unterscheidung der sogenannten eigent

1) GEIB, Lehrbuch etc. (1861) II p. 181, vgl. p. 173.

2) ED. HENKE, Handbuch des Criminalrechts und der Criminalpolitik (1823) p. 184.

lichen Verbrechen, von den .... polizeilichen Uebertretungen." Zeer juist; alleen wordt hier evenals op p. 187 (.... „der Begriff des Verbrechens in der Theorie [schwankt] ungewiss"....) als bijzonderheid opgemerkt wat algemeen is aan álle bijzonderheden des begrips. ,,Fragt man nun, ... ob die Eintheilung der strafbaren Handlungen in Verbrechen und Polizei-übertretungen verwerflich sei, so muss erwiedert werden, dass es allerdings wünschenswürdig sei, dass die Polizei ausgeschlossen werde (dus tóch onderscheiden?) von allen Functionen der strafenden Gerechtigkeit, dass aber.... die.... Unterscheidung zwischen grösseren und geringeren Verbrechen.... von keinem Gesetzgeber entbehrt werden könne." 1),,Geht man.... von dem Grundsatze aus, dass die Staatsgewalt auch die blosse Gefahr einer Verletzung entfernen dürfe und müsse, so ist es um alle freie selbstständige Bewegung der Staatsbürger geschehen; .... so muss man den freien Gebrauch des Vermögens aufheben, weil Verarmung die fruchtbare Mutter vieler Verbrechen werden kann.... Man hat die bloss gefährlichen Handlungen.... mit dem Namen der Polizeivergehen bezeichnet, und in der That ist es auch nicht die Gerechtigkeit.... sondern die Sucht des Vielregierens, der Gängelei und Schulmeisterei, welche Handlungen, die für das Rechtsgebiet an sich gleichgültig sind, zu Verbrechen stempelt, weil sie möglicherweise eine Gefahr für dasselbe erzeugen." 2) Ongetwijfeld geldt ook voor den wetgever, dat het geneesmiddel niet erger mag zijn dan de kwaal; maar

1) t. a. p., p. 390, 391.

2) t. a. p., p. 193.

dat handelingen, die voor het tot het rechtsgebied behoorende, gevaar opleveren, rechtens onverschillig zouden zijn, is een zelfweerspreking in de bewoordingen.

Door Prof. van der Hoeven wordt o. a. als geestverwant in het ontkennen van het onderscheid HEFFTER genoemd. 1) En inderdaad zegt deze schrijver: 2),,Seine (scil. des Verfassers) Ueberzeugung ist, dass eine wesentliche, in der Natur des Verbrechens oder der Strafe begründete Verschiedenheit zwischen eigentlichen s. g. peinlichen und Polizeiverbrechen oder Vergehen gar nicht besteht". Maar wat beteekent dan 10. de verdeeling der tegenover „Privatverbrechen" gestelde „Staatsverbrechen" in „politische Verbrechen insgemein und in Verbrechen gegen einzelne Hoheitsrechte, z. B. Finanz-, Militär- und Polizei-Verbrechen oder Vergehen", onder welke laatsten hij echter als Verbrechen wider die Polizeihoheit" slechts,,strafbare Auswanderung und Entziehung von Unterthanen” en „Verbrechen gegen die Münzpolizei" rangschikt; en 20. de behandeling van ,,Verbrechen gegen die in der vorbeugenden Polizei begründeten Rechtsanforderungen", onder „Verbrechen wider die Rechtsanforderungen in Betreff gemeiner und individueller Wohlfahrt"? Hier is eerder te veel, dan in 't geheel niet onderscheiden.

Dat Prof. VAN DER HOEVEN geen onderscheid tusschen de begrippen misdrijf en overtreding aanneemt, behoeft na de aanhaling die ik in den aanvang mijner inleiding uit een rede van dezen hoogleeraar deed, eigenlijk niet meer

1) MR. H. v. D. HOEVEN, De vraag: Mag het Wetboek van Strafrecht ongewijzigd ingevoerd worden? beantwoord, p. 35.

2) A. W. HEFFTER, Lehrb. des gem. deutschen Strafr.5, p. 34, N. 3.

gezegd te worden. Toch wil ik nog een enkele van zijn uitspraken over dit onderwerp mededeelen om te doen zien, dat wij hier te doen hebben met verkeerde eischen, aan onderscheiden zijn in het algemeen, gesteld. In de aangehaalde rede staat: 1) „Het onderscheid tusschen misdrijf en overtreding in een aprioristische formule of orakelspreuk neer te leggen, is ook nog in den jongsten tijd aan de gezamenlijke pogingen van deskundigen uit alle oorden der wereld mislukt." Hiermede is natuurlijk nog niet gezegd, dat er geen onderscheid bestaat. En overigens. wanneer het om een ware onderscheiding te doen is, bedenke men, dat de waarheid niet alleen apriorisch is, daar zij de redelijke denkwijze kan heeten, die op gegevens betrekking heeft; ook echter is zij niet uitsluitend aposteriorisch daar die gegevens op zichzelve nog geen waarheid stellen, maar aan hen juist de waarheid zich waar moet maken. Eerder mogen wij aan een verkeerd apriorisme denken, wanneer wij kennis nemen van de eischen, die Prof. van der Hoeven in zijn kritiek op de Memorie van Toelichting van ons Strafwetboek, aan het onderscheiden stelt. Voor zoover schr. zich in deze brochure bepaalt tot de in de M. v. T. gestelde onderscheiding zelve, kan ik verwijzen naar blz. 65 vlgg. hieronder. Meer in het algemeen zegt hij aldaar: 2) „Een generiek, een principiëel onderscheid tusschen misdrijven en overtredingen bestaat niet; quantitatief echter verschillen de delikten wel degelijk." Maar wat voor een onderscheid zou dit moeten zijn? Inderdaad zulk een

1) Mr. VAN DER HOEVEN, Over waardeering enz., p. 20.

2)

Idem.

De vraag etc., p. 79.