fach abweicht, wie die in den Noten angegebenen Varianten zeigen.

Hinzugefügt habe ich noch aus demselben Codex zwei Lieder de sancto Feliciano" und ein vortreffliches, bisher unbekanntes Marienlied.

De sancto Feliciano 1.

2 Lectio I. Tempore quo Gordianus cesar imperii romani arcem tenebat, beatus Felicianus civitate Fulginea oriundus per quedam Ytalie loca enutritus claruit. Qui cum delatus esset a parentibus Cristum colentibus ad forum Flaviense, cepit in Dei fide tanta religione pollere, ut perpauci 3 imitari valuissent. Nam cum Romam adiret ob studium litterarum: ecclesias locaque 4 sacra divino 5 cultui mancipata magis lustrabat quam doctorum aliquorum gymnasia. Quem 6 cum vidisset beatus Eleutherius, apostolice sedis presul, Domini plus obsequio deditum, quam studio secularium litterarum: nitebatur pio affectu, per ecclesiastica erudimenta eum perducere ad summam sacerdocii dignitatem. Precepit itaque Victori, archidiacono suo, ut eum inter discentes sancte matris ecclesie alumpnos constitueret Cristique imbueret fide atque docmate 8. Qui patris edicta adimplere toto conamine procuravit.

7

Lectio II. Post aliquantum vero temporis beatus Felicianus baptismate Cristi illustratus eiusque doctrina imbutus atque sacerdocii dignitate sublimatus: rediit in patriam. In qua cepit Cristum libera voce predicare multosque ad fidem 10 eius convertere. Ipsa vero patria cultui demonum dedita, Cristi fidem 11 omnino nesciebat. Nam per totam Tusciam 12 et usque Pyscenum sacerdocii nomen habebatur ignotum: eo quod nullus Cristi sacerdos illas adiret 14 partes. Receptus est itaque beatus

13

1) Von hier an AA. SS. Boll. II, p. 583: ex lectionibus antiquorum breviariorum ecclesiarum Hamburgensis et Mindensis. 2) fol. 36.

3) eum zugefügt AA. SS.

ac loca AA. SS.

5) cult. div. ib.

6) Quaeem ib.

7) divino ib.

8) dogmate ib.

9) Postquam aliquantulum ib.

10) ei. fid. ib.

11) omn. fid. AA. SS.

12) Thusc. ib.

13) Picenum ib.

14) sic cod.; adierat AA. SS.

Felicianus a civibus suis cum ingenti honore et in episcopum electus Romamque transmissus, ut a sancto pontifice Eleutherio consecraretur. Qui cum Romam veniret, reperit eundem pontificem de seculo migrasse ad Dominum locoque eius Victorem archidiaconum constitutum. Cum autem vidisset eum ipse pontifex, plurimum gavisus est, mox intelligens, ob hoc illum sibi directum fuisse a civibus, ut episcopus, Domino annuente, consecraretur. Quem gratuita benediccione, gracia sancti 2 Spiritus cooperante, episcopum consecravit eumque ammonuit, dicens, ne a verbo predicacionis umquam cessaret.

1

3

Lectio III. Reversus igitur ad patriam cum magno honore atque ineffabili leticia susceptus est. Tunc primum civitatem Fulgineam, a qua originem duxit, sua predicacione illustravit et ad credulitatem fidei cristiane convertit. Postmodum vero cuidam viro nomine Spetio, Dee Veste atque Mercurii cultori, ianuam veritatis aperuit dominoque Iesu Cristo credidit. Bebaniam quoque civitatem, comitantibus plurimis, qui eius verbum predicacionis iam acceperant, sine difficultate aliqua ad Cristi fidem convertit. Asesina 4 autem civitas cultui Iovis dedita verbum 5 eius recipere nolebat. Cui dum frequenter verbum predicacionis funderet, quidam Lucius, ydolorum cultor, obsistebat ei multasque illi iniurias atque molestias inferebat. A qua dum discederet, nonnulli civium eius credentes in Cristum secuti sunt eum. Simili modo Perusium, civitas Martis cultui 8 mancipata, predicacioni eius nullo modo credebat. Pauci tamen ex civibus ipsius verbum predicacionis suscipientes ad fidem Cristi conversi sunt.

6

Lectio IV. De Plistia vero et Nuceria et Egubio et ulteriore regione et de Nursia provincia omnibusque montanis, in quibus iudaica supersticio colebatur, nonnulli predicacioni eius credentes ad Cristi gratiam conversi sunt. Quibus ordinavit presbiterum nomine Pystencium, pia religione preditum bonisque moribus adornatum. Et constituit eum in basilica que appellatur Argentea, ut illis assidue missarum solempnia celebraret eosque in fide viriliter confortaret. Ipse autem episcopus discedens inde

6) idolorum ib.

7) Martis fehlt AA. SS.

8) idolorum zugefügt ib.

9) Das Folgende bis Post quos Decius (Lect. V) findet sich in den AA. SS. nicht in dem Druck ex breviar. eccl. Hamburg. et Mind., sehr abweichend aber daselbst p. 582 ex Mss. Metensi et Treverensi.

Trebacium frequenter civitatem visitabat: predicans accolis illius instanter verbum Dei. Qui omnes infra breve tempus, cooperante sancto Spiritu, cristicole facti sunt devotaque mente Domino creatori omnium obsequi ceperunt. Spoletum vero civitas adeo culture Dyane dedita erat, ut nullum eo tempore predicatorem reciperet. Acquisivit autem quidam vir nomine Iohannes beato Feliciano privilegium a Victore, sancte romane ecclesie summo pontifice, quatenus sudario collum eius extrinsecus circumdaretur. Ipse vero pontifex ductus amore ipsius Valentinum dyaconum suum in omnibus ei adherentem, episopum consecravit in Interamnensi civitate, sicut olim ei promiserat. Beatus autem Felicianus quosdam ex eis, quos instruebat presbiteros, consecrabat per diversa loca, qui predicacionis officio vacarent.

3

4

Lectio V. Interea dum prefatus cesar de partibus eoys victor rediret in patriam, relicto ibidem Decio, interfectus est haut longe a romanis finibus fraude Philippi, qui post eum imperavit. Sed ipse cum filio suo equivoco non multo post ab exercitu interfectus est. Post quos2 Decius, qui cum Gordiano de Parthis et Persis triumphaverat, imperium sumpsit. Qui cum remearet de partibus Persarum, sanctos viros Abdon et Sennem. pro Cristi fide dimicantes secum detulit in 5 Ytaliam. In quos prius persecucionem movens precepit militibus suis, dyre custodie illos mancipari, donec Romam vincti cathenis ducerentur. Deinde venit ad civitatem antiquam, cui nomen Forum Flamineun 8 est, miliario ab urbe Roma centesimo constitutam in agro publico, ibique reperit beatum Felicianum episcopum in Dei laudibus perseverantem predicacionique insistentem. Qui 10 precepit militibus suis, ut eum caperent sibique presentarent. Qui dum 11 oraret in basilica que appellatur Palatini, captus est ab eis et ductus ante eum. Quem Decius cum ingenti furore alloquitur, dicens:, Desine a seductione populi mei et fer libamina Diis, antequam tibi 12 diversa inferantur tormenta. Cui beatus Felicianus inquit:,Ab officio predicacionis, donec aura 13 me foverit,

1) fol. 37.

2) haec AA. SS.

3) Sennen ib.
4) f. Chr. ib.

5) per Italiam ib.

6) dirae AA. SS.
7) catenis ib.

9

8) nom. Flaminium (Forum fehlt) ib.

9) iugiter zugefügt ib.

10) Tunc ib.

11) cum ib.

12) tibi fehlt ib.

13) vitalis aura ib.

numquam cessabo, dicente Domino per prophetam: „, Clama, ne cesses, quasi tuba exalta vocem tuam": Iam 1 tormenta tua momentanea sunt et diu permanere non possunt, idcirco te 2 et illa pro nichilo pondero 3. Tunc iratus Decius iussit eum in eculeo suspendi diversisque tormentis lacerari, ut a vera 4 fide recederet. Sed vir Domini neque tormentis neque minis territus in fide perseverabat inmobilis. Mox precepit apparitoribus, ut traderent eum 5 in carcerem cum duobus subregulis Abdon et Senne 6, ut videntes multimodas corporis eius penas terrerentur. Deinde iussit eos in carcere sequestrari, ne mutuo se possent consolari. Messalina autem virgo sanctissima seviciam persecutoris devitans ad palatinam ecclesiam confugit ibique se latere putavit. Nam singulis quibuslibetque diebus ad carcerem occulte properavit, ubi beatus Felicianus tenebatur in vinculis. Que dum frequenter pergeret, tenta est a militibus illius afflictaque variis tormentis, sed a vera fide, quam a beato Feliciano episcopo acceperat, non recessit.

Lectio VI. Cum autem Kalendarum dies appropinquaret, Decius ob amorem triumphi Romam tendebat precepitque sanctos Dei Abdon et Sennem non solum cathenis vinctos duci ad urbem, verum etiam trahi ad carcerem, Felicianum vero episcopum, quia senex erat nimisque maceratus, statuto tempore nexumque Romam deferri. Qui dum a militibus vinctus traheretur ad urbem, plurima in populo faciebat signa. Sed in ipso itinere migravit a seculo terciodecimo Kalendarum Novembrium, vocante Deo, miliario ab urbe sua tercio haut procul a civitate Egubio que appellatur Iulia, anno scilicet etatis sue nonagesimo quarto, episcopatus vero quinquagesimo sexto. Occurrerunt autem sancto corpori eius omnes gentes, quibus verbum Dei predicaverat, et detulerunt illud cum ingenti laude ad locum delegatum a se iuxta civitatem super pontem cesaris ibique posuerunt. Ubi multimoda choruscant miracula usque in hodiernum diem ad laudem et gloriam Iesu Cristi, qui cum Patre et Spiritu sancto vivit et regnat Deus in secula seculorum. Amen.

1) Nam ib.

2) te fehlt ib.
3) pendo ib.
4) fol. 371.

5) illum ib.

6) Bis hierher in den AA. SS. ex brev. eccl. Hamb. et Mind., das Folgende wieder ganz abweichend daselbst S. 582 ex Mss. Metensi et Treverensi.

Zeitschr. f. K.-G. XII, 1.

6

De sancto Feliciano.