XIV. Quare Verbum. Verbi etymon.
XV. Qui res omnis creata in verbo vita.
VIII. Mandata Dei observare. Mala duo Deus odit in
CVf. Qui solum verbum incarnari potuit,
XVII. Cur amor Dei Spiritus, et cur sanctus.
XVIII. Spiritus sanctus qualiter a Patre et Filio. Qua- tenus in specie columbæ vel ignis.
X. Deus sit possessio nostra.
XIX. De æqualitate personarum. Cur deitas virtutum vocabulis non colatur.
XIII. Mundi contemptus. Concupiscentia triplex in pro-
ZX. Annon aliqui necessario miseri; Deus vero au- ctor malt. Quod sine miseris justitia et misericor- dia Dei manifestari queant,
XIV. Quibus gradibus in peccatum lapsi sint.
XV. Adam vel Christum imitari quid sit.
XXI. Mali Deum auctorem non esse, sed ordinatorem. Dei bonitas. Omnipotentia.
XVI. Quid sit mori peccato.
XVII. Quid secundum carnem vivere.
XXIV. Quod Deus sit in omni creatura. Quod quæque eum sibi inesse sentiat.
XXII. Unde res creatæ. Non ex Dei substantia. Non ex materia, sed ex nihilo. Qui tamen nou ex nihilo. XIII. Quæstiones de præsentią Dei,
XVII. vitiorum remedia. Humilitatis laus.
LXV. Creaturæ etiam sunt in Deo. Objectio solvitur. Carnalis de Deo et mundo cogitatio. Idea since-
XXII. Amor proximi. Pacificus et individus.
XXVI. Cur non omnis creatura æqualiter bono fruatur, cum omnis sit in Deo. Quid sit malum pati. XXVII. Cur res mutentur, cum sint in immutabili. XXVIII. An homine non peccante fuissent mutabiles. Quod Deus ubique, et quomodo.
XXIX. Conclusio quæstionum de præsentia Dei. Com- paratio.
XXX. Qui Christus totus in cœlo, totus in Virginis
XXX. Ut cupiditatis mala eaveat.
XXXI. Sed eleemosynam de suo faciat.
XXXI. Quomodo Deus sit solus immortalis. Quomodo solus invisibilis.
XXXII. Humiliter omnia, nihil superbe agat. Familiam
XXXII. Quatenus homo ad imaginem et similitudinem
XXXIII. Eucharistiæ sump tio. Confessio ei præmitta-
Dei creatus. Res omnis aliquam Dei similitudinem habet. Animas esse æternas.
XXXII. Anima unde tam multa videat in somnis. Cur
XXXVI. Luxus in cibis cavendus.
XXXIV. Qui singulis in membris tota.
XXXV. Cur una discendi alia capacior.
XXXVIII. Præcepta Dei ad omnes Christianos pertinent. ibid.
XXXVI. Quod unus nobis magister.
XXXIX. Dilata pœnitentia.
XXXVII. Quid differant credere Deum, et credere in
XL. Mortis cogitatio. Gaudia futuræ vitæ.
XXXVIII. Quod animæ carne solutæ nil corporeum sen- tiant.
XXXIX. Qui sancti preces nostras exaudiant.
XL. Quomodo intelligantur animæ a corpore solvi, et iterum reverti, ac visa referre. Infernus est in- corporeus, aut animæ damnatæ corpus induunt. ADMONITIO IN LIBRUM DE VITA CHRISTIANA.
DE VITA CHRISTIANA LIBER UNUS,
XLVIII. Jejunia et cibus duplex.
PRÆFATIO. Humilis de se auctoris opinio.
CAPUT PRIMUM. Christiani nomenclatura et dignitas.
L. Tria hic pessima, totidem optima.
II. Peccatores Deus illico duplici ex causa non punit. Dei in hominem benignitas.
III. Pietate Dei abutentes, etiam hic puniri. Judices injusti.
LII. De fide, spe, et præsertim mutua charitate. Pec- cata redimere per charitatem. Per confessionem ac Jœnam a sacerdote susceptam.
LII. Pravorum placita. Eleemosyna ex lucris injustis. 1037 LIV. Christiana felicitas non est terrena.
VI. Indecorum est christiani nomen sibi arrogare si- nere. Christianus verus quis.
VII, Deus semper justitia placatus fuit, et injustitia offensus. Enoch ad immortalitatem raptus. VII. Israelitas ideo multis miseriis afflixit Deus, ut ad opera pietatis instrueret. Legis consummator. IX. Deum quis diligat. Qualem deceat esse populum Dei.
LVI. Cito converti. Prædestinatio. Humilitate gratiam promereri. Felicitatem terrenam despicere. LVII. In pressuris ad Christum pastorem confugere. LVIII. Pastoris auxilium contra diabolum exposcitur. Ab omni malo quando liberemur.
LIX. Opera tenebrarum, et arma lucis.
LX. Diabolus quis sit. Quot bona homi.i eripuit, quot intulit mala.
X. Proximi dilectio. Et nocere cavet, et benefacere curat. Innocentiæ commendatio.
LXI. Quam Abenter ei renuntiandum, et ad Christum confugiendum.
LXII. Dæmon accusator in judicio.
XI. Quorum preces Deus non exaudiat. Justus esse debet qui orat.
LXII. Relabi quam periculosum.
LXIV. Caro diabolum recipit. In quam selam potesta-
XI. Eleemosynæ de lucris injustis.
XIII. Fidem sine operibus non prodesse. Apostoli locus
pro fide sine operibus allatus, explícatur. Alius ejusdem locus. Fidem non sufficere.
XIV. Quis sit vere christianus.
XV. Viduarum triplex genus. Qualis Christi vidua de- beat es.
tem accepit. Caro ad malitiam potens, ad pia opera fingit se infirmam. Caro quasi animæ bellum. Ad omnia mala provocat. Et sibi et animæ æterna parat. 1074 . LXV. Carnis mala. Oratio anime ad Deum. ADMONITIO IN LIBRUM DE DUODECIM ABUSIONUM GRADI- BUS.
ADMONITIO IN LIBRUM EXHORTATIONIS.
LIBER EXHORTATIONIS, vulgo de Salutaribus DOCUMEN-
Grad. II. Senex sine religione. Duæ res in homine non veterascentes.
CAPUT PRIMUM. Justitia et beatitudo, amare Deum.
Grad. III. Adolescens sine obedientia. Pater quatuor
H. Hominis in creatione prærogativæ.
Grad. V. Femina sine pudicitia. Fudicitia duplex :
V. Consiliariorum delectus.
solis baptizatorum peccatis. Quid sit. Nec melius capiunt peccatum ad mortem.
V. Instant quod pœnitentia non valeat iterata. Refel- luntur: ex Dei promissis. Ex Apostoli et Ecclesiæ praxi. Peccatorum venia cur sæpius necessaria. De- speratio Deo est contumeliosa. Desperare nec debet sacerdos.
VI. Error præsumentium veniam sine pœnitentia. VII. Quod Deus malis mala reddat. VIII. Quod solum originis peccatum sine pœnitentia remittatur. Invitus baptizatus. Pœnitentiæ jugis ne- cessitas. Peccatum crescit neglectum: nullum re spectu Dei parvum. De quibus assidue dolendum. Non omnis dolor, pœnitentia. Pœnitentia quid. Non est nisi de male usa libertate. Peccata lethalia. IX. Pœnitentia quæ sterilis, quæ utilis. Ne dimidiata sit. Sine amore Dei nemo invenit gratiam. X. Confitendi ore proprio præceptum. Misericordiam habet cum justitia. Sacerdotum potestas. Quibus ad sacras confessiones utendum. De confessione non sacerdoti.
XI. Privata confessio quando sufficiat. Publica quando requiratur, et unde ei meritum.
XII. Extra Ecclesiam non valet pœnitentia. XIII. Qualiter, quamdiu et unde dolendum. XIV. Quæ deflenda et confitenda, ubi de circumstan- tiis peccatorum. Qui peccans in uno fiat omniumreus. Ibid. XV. Poenitens qualiter affectus esse debeat. Non con- fiteri dimidiate uni, dimidiate alteri. Ab al:ari se s. questrare. A ludis se cohibere. Pœnitentie fructus. 1123 XVI. Excusationes futiles in peccatis. Conditio ant na- tura. Dei Ordinatio. Gratia defectus, aut efficacia divinæ voluntatis. Qui Deus peccatum nolit, nec ta- men cohibeat. Quid homini præstet ut gratiam servet.
IX. Cratio ne fiat læso proximo nec pacato. Modo ta-
XVII. Pœnitentia sera. Quæ vera et quam rara. XVII. Igni purgationis obnoxia sera pœnitentia. гœ- næ æternæ justæ.
XI. Detractioni locum non dare.
XX. ADMONITIO IN LIBRUM DE ANTICHRISTO. DE ANTICHRISTO LIBER UNUS.- Antichristi mores. Anti- christi jam multi. Antichristi origo. Ubi nasciturus, ubi et à quibus educandus sit. Illius nequitiæ initia. Prædicatio. Sigua. Non erunt vera. Persecutio tri bus modis. Persecutionis duratio. Francorum rex ultimus Christianus, Antichristi improbitas. Antichri- sti finis.
VI. Rudioribus hæc conscripta esse. VII. Quibus sacerdotibus peccata enuntianda. VIll. Error sacerdotum etiam post mortem ligantium. An judicium eorum noceat. Hi docendi. Quæ con'es- sis satisfactio imponenda. Desperatione nullum gra- vius crimen. Absolvendi in extremo positi, si ro- gent. Si convaluerint, canonum censuram debent subire.
ADMONITIO IN TRACTATUM DE RECTITUDINE CATHOLICÆ CONVERSATIONIS.
DE RECTITUDINE CATHOLICE CONVERSATIONIS TRACTATUS. — Quod præsul plebem hortari teneatur. Judicii diem et Baptismi vota sæpe recolere. Christiani offi- cium. Pia præscribuntur exercitia. Christiani a gen- tilium ritibus deterrentur. Deus solus colendus. Fia monita. Contra ebrietatem. Contra superstitio- nes. Qui die dominico et in ecclesiis se gerant. Ju- dicibus quid agendum. Signo crucis frequenter se munire. Quod pie viventes vexet diabolus Cur id Fermittat Deus. Stipem pauperibus erogare. Deci- nas Deo in pauperibus vel ecclesiis dare. Præcepta Dei servare. Mores cito corrigere. Inimicos diligere. Anime curam agere. Qui jejunandum. Lectionibus divinis animam pascere. Contra luxuriam. Concubi- natus. Crimina capitalia. Pia ad recte vivendum do- cumenta. Pietatem jamjam sectari. A diabolo dissi- dere. Non jurare. Qui orandum aut colloquendum. Scandala fugere. Misericordem esse. Charitatis com- mendatio. Hortatio ad pœnitentiam, ad vigilantiam. Quod Angelus Dei cuique sit. Quod nulli unquam desperandum. De cautela in verbis. De sobrietate servanda. Quod nulla res ex se mala. Quod paupe- res ad mensam vocandi. Mortis consideratio. vitæ æternæ felicitas. Judicii extremi meditatio. Ut Chri- stus reprobis sua beneficla exprobrabit. Reprobo- rum pœna. Justorum beat sors. Pœnitentiam pu- blicam non erubescere. Nec veniam desperare. Nec nimium præsumere. Mundi finem instare. Terrena despicere. Adversa ob amorem Dei patienter ferre. Deum sibi præsentem semper revereri. Charitatem servare. In bono proposito persistere. Pœnitentia non differatur.
XIII. Sanctorum meritis quis particeps fiat. XIV. Remissio peccatorum. Novatiani refelluntur. XV. Quod non desperandum, et unde procedat despe- ratio. A veniæ deprecatione non cessandum. XVI. Quantumvis reis superest vitæ spes. Pœniten- tiam sinceram nunquam spernit Deus. Per pœniten- tiam hic quantacumque possunt ablui peccata. XVII. Voluptates cito transeunt. Ducunt ad æterna tor- menta. Quasi per somnium his modo fruimur. XVIII. Pœnæ æternæ. Pœnitentiæ vis. XIX. Quomodo corrumpatur. Nec tunc tamen omnino infructuosa fuit. Caute legatur.
SERMO IN PERVIGILIO PASCHE DE ESU AGNI. (Inter sup- posititia Hieronymi opera etiam repertus.) — Pa- sche mysterium in nobis impletur. Quando cele- brandum. Ubi. Christus aliis agnus, aliis hædus. Cur agnus vespere, non in die, occisus. Quid sit come- dere azyma in amaritudine. Quid carnes crudas aut elixas non manducare. Agni caput, pedes et inte- stiua, quid. Agni ossa cur non conterenda. Lumbi accincti ad esum agni quid nos doceant. Ad quid calceamenta et virga.
1201-1202 SERMO IN PSAL. XLI, AD NEOPHYTOS. (Hieronymo quo- que falso tributus.)—Psalmi filiorum Core læta ca- nunt. Cervi serpentibus inimici. Fons triplex Ecrlc- siæ. Trinitas. Baptizandorum exercitia. Baptizato- rum natura mutata.
SERMO DE EO QUOD NEOPHYTIS EX OLEO SANCTO AURES ET NARES A SACERDOTIBUS ILLINIANTUR. — Mysteria cate- chumenis non commissa. Quid unctio aurium signi- ficet. Quis habeat aures audiendi. Cur adunctæ na- res. Alia hujus mysterii ratio. 1205-1207 Sermo de mysterio Baptismatis.—Cautio baptizando- rum. Aquæ baptismalis gratia. Baptizandi de Trini- tatis fide interrogantur. Quæ de aliis fides exiga- tur. Resurrectionis fides. Trina mersio, et cur Ba¡ ti- smus non repetitur. 1209-1210
SERMO DE UNCTIONE CAPITIS, ET DE PEDIBUS LAVANDIS.— In baptizatis chrismatis in'usio quid significet. Ot promissa in baptismo sedulo impleantur.
TRACTATUS DE CreationE PRIMI HOMINIS. SERMO DE VANITATE SECULI.
1211-1212 1213-1214 Hrid.
SERMO DE BONO DISCIPLINÆ.
bio visitant TRACTATUS DE CHARITATE, seu de verbis Psalmni: Terra dedit fructum suum.-Fructus terræ benedicta charitas, Deo adhærere. Charitatis fructus reddere. Qui Deum non amat, nec se nec proximum amat. Amor mundi non est amor. FRACTATUS DE ORATIONE ET ELEEMOSYNA. — Stipem þau¬ peribus ultro largiri. Misericordia ipsa orat. Miseri- cordiæ nullus terminus. Misericordiæ sit comes oratio. Orationis laus. SERMO DE GENERALITATE ELEEMOSYNARUM. —Stipem pec- catoribus Manichæi negant, et quare. Timent alii ne peccatoribus largiendo Deum offendant. Omni- bus eroganda est. Justi præponendi. Nec despi- ciendi inimici. Non quia peccatores, sed quia homi- nes. Peccatoribus stipem non negavit Christus. TRACTATUS DE DUODECIM LAPIDIBUS, de quibus Apoc. XX1, 19, 20. MISCELLANEE SENTENTIA (incerti auctoris). - Simpli- cem esse et prudentem. Fur et latro. Pericula ubi- que. Principes. Peccati gradus. Lectio obscura. For- nicaria et adultera. Senectus. Corpus infirmum. Ve- ritas. Scriptura. Judicia in porta. Corripientis odium. sæculi fugacitas. Tristitia quæ velita. Judicium et misericordiam facere. Sæculi perversitas. Amicus. Anima Jerusalem. Deo oblata. Cor unde aufertur. Leo. Naturale cujusque colloquium. ADMONITIO IN SERMONES AD FRATRES IN EREMO. SARMONES AD FRATRES IN EREMO COMMORANTES. Seamo primus. De institutione vitæ regularis. SERM. II. De face, 1237.- SERM, III. De silentio. Ibid. SERM. IV. De prudentia. 1240. 1239 tia. 1242. SERM, V. De obedien- SERM. VI. De misericordia. 1246.SERM. VII. De obedientia, 1248. SERM, VIII. De perseverantia. 1249. SERM. IX. De ira et odio. 1251. conscientiæ, et spe. 1232. SERM. X. De puritate punctione et pœnitentia. 1253. SERM, XI. De lacrymis, com- et humilitate. 1255. SERM. XII. De superbia SERM XIII. De fortitudine. 1256. SERM. XIV. De justitia et correctione fraterna. 1257. SERM. XV. De fide Trinitatis a simplicibus non investigan- da, et donis Spiritus contra septem vitia. 1259.-SERM. XVI. De inobedientia, negligentia, patientia et castitate. 1262. -SERM. XVII. De vigilatione et otiositate. Ibid. SERM. XVIII. De invidia. 1264. — SERM. XIX, De vigilia Nativitatis Chri- sti. 1266. SERM. XX. De Nativitate Domini. 1267. SERM. XXI. De monachis in Ægypto, 1268. De consolatione fratrum in eremo, cum exhortatione ad SERM. XXII. orationem et lacrymas, 1271. SERM. XXIII. De jeju- SERM. XXIV. De exhortat. ad solitudinem, ac de jejunio. 1274.SERM. XXV. De jejunio, et ubi fuit in- stitutum. 1275. SERM. XXVI. De murmuratione et detra- ctione, et de pœnis damnandorum. 1277. filio prodigo. 1280.- SERM. XXVIII. In Cœna Domini 1282 SERM. XXVIl. De SERM. XXIX. De lingua dolosa.
1251-1232 1233-1234 1253-1236
SERM. XXX. De confessione peccatorum. SERM. XXXI. De fallacia mundi, et ejus detestatione, propter tria præcipue mala quæ in eo sunt. SERM. XXXII. Ad leprosos, ut patientiam teneant. SERM. XXXIII. De detestatione ebrietatis, cum terri- bilis casus enarratione.
SERM. XXXIV. De duobus generibus hominum mun- dum derelinquentium, qui sancto Lot et uxore sua designantur.
SERM. XXXV. Ad judices, ut caveant ne odio, amore, pretio, precibus vel timore corrumpantur, cætera- que vitia declinent, et justitiam servent. SERM. XXXVI. Ad presbyteros suos, malam vitam eo- rum reprehendens.
SERM. XXXVI. Quod sacerdotes se debeant exhibere sicut Dei ministros, et cavere ne dona S. Spiritus vendere procurent, patientiam quoque et castita- tem servare; ac de fornicationis detestatione. SERM. XXXVII. De sacræ Scripturæ ingentibus præco- niis, cum exhortatione ad diligentem ipsius lectio-
SERM. I.VIII. De eo quod nihil sit gloria mundi. SERMM. LIX-LX. De persecutione Christianorum. SERM. LXI. De obedientia. 1344. Domini, et avaritia vitanda, 1345. SERM. LXII. De timore SERM. LXIV. De exhortatione ad sacerdotes, ut doceant SERM. I.XHI. 1547 populum quid scire et observare debeat. SERM. LXV. De exhortat. ad hominum instructionem pro de- Ibid. siderio vitæ cœlestis, et contemptu præsentis. 1350 SERM. LXVI. De agenda pœnitentia. 1332.-SERM. LXVII. De fuga vanitatis et virtutum adeptione. SERM. LXVIII. Quomodo per virtutes obviandum sit vitiis; 1353 et de miseria infernali. 1354. ad orandum, cum exemplo defuncti in Ægypto; et de mi- SEAM. LXIX. De exhortat. seria animæ. 1555. - SERMM. LXX-LXXII-LXXIII. De illo qui iram diu in pectore retinet, et non vult humiliari. SERMM. LXXİV-LXXV-LXXVÍ. de cogitationibus. Ibid.
Ultimus editionis Benedictina tomus supplementum ad varia volumina continet. Inde quæ ad tomum sextum spectant huc transtulimus, ubi commodius legentur :
1° Col. 255, loco notæ substitue: « Eadem verba super baptizatum Christum a Patre dicta legunt, auctor Quæst. ex vet. « et novo Testam., quæst. 54 in append. tomi 3 hujusce editionis; Hilarius Pictaviensis in Psalm. n. 291, necnon lib. 8 de « Trinitate, n. 25, et comment. in Matth. c. 2, n. 6; Justinus martyr, Dial. cum Tryph. Imo August. ipse 1. 2 de Consensu « Evang. n. 31, hanc lectionem confirmat. Quocirca hic a Danao temere omnino absque ulla codicum auctoritate additum «est: Tu es filius meus.» 20 Col. 783, not. adde: «Hæc summatim excerpta sunt ex Augustino, 6 de Trin. n. 11, «< ubi Hil. verba explicat. 3° Col. 863, linea antepenultima Admonitionis in librum soliloquiorum, post verba, refertus «est, adde: «Certe hic multæ occurrunt phrases ab Augustino alienæ, ut puta hæc cap. 18: cum tua mandata frange- « bam, aut ista cap. 26, in secreto consistorii tui, etc. Neque magis ejusdem doctoris ævum sapit quæ cap. 22 occurrit ad acta SS. Andreæ, Bartholomæi, Agathæ allusio. Quid quod de inferis paulo aliter sentiri videtur c. 22, maxime si « ibi patres nostri intelligantur antiqui justi, quam sentiat Augustinus, lib. 12 de Genesi ad litt. capp. 33 et 34. 4° Col. 877, octava ante cap. 16 linea, super verba, « nullum peccatum est,» notandum hæc esse ex Aug. serm, 99, n. 6. 5o Col. 1066, lin. 60, hæc verba, ut præterita non reiteremus, etc,» illustrant quæ apud Alcuinum habentur de di v. Offie, c. de Coena Dom., ubi postquam breviter descriptus est totus reconciliandi pœnitentis ritus, subditur: « Post hoc vero mo- neatur a sacerdote, ut quod pœnitendo diluit, iterando non repetat. » Quibus concinit antiquus codex Victorinus a Mo- rino de Punit. 1. 8, c. 11, n. 21, laudatus, in quo ad calcem Reconciliationis poenitentium præscribitur: «Post hæc surgant po «nitentes et moneantur ab episcopo, ut quod pœnitendo diluerunt, iterando non revocent. » Morem eumdem Græcis usita- tum fuisse probat quod Joannes Jejunator post datam pœnitenti absolutionem vult ei dicatur, confessus a prioribus tuis malis liberatus es; ne igitur per incuriam divinorum præceptorum secundis malis te ipsum subjicias, sintque tibi juxta «evangelium novissima pejora prioribus, quibus per Dei clementiam liberatus es.» 6o Col. 1077, lin. 3 Admonitionis, ante verba, Augustino autem, præfige: illum Oxonienses editores monent in ms. volumine admodum antiquo homiliarum Saxonicarum reperiri sub hoc titulo: De duodecim abusivis secundum disputationem S. Cypriani episcopi et martyris; adeoque permittunt ut quod nonnulli jam senserant, S. Patricii Hibernorum apostoli foetus existimetur. Quod si ita es- << set, notare debuerat interpres Saxo se secundum Patricium, non secundum Cyprianum, vertere. 7° Col. 1227, infra titulum serm. de Generalitate eleemos., adnota, «Serm. hunc sub Aug. nomine laudari et magna ex parte exscribi ab Hi.1e- «maro 1. De non tina Deit. p. 445. »
FINIS TOMI SEXTI. Ex typis MIGNE, au Petit-Montrouge.
« ก่อนหน้าดำเนินการต่อ
» |