XIV. Quare Verbum. Verbi etymon.
XV. Qui res omnis creata in verbo vita.
VIII. Mandata Dei observare. Mala duo Deus odit in
CVf. Qui solum verbum incarnari potuit,
XVII. Cur amor Dei Spiritus, et cur sanctus.
XVIII. Spiritus sanctus qualiter a Patre et Filio. Qua-
tenus in specie columbæ vel ignis.
X. Deus sit possessio nostra.
XIX. De æqualitate personarum. Cur deitas virtutum
vocabulis non colatur.
XIII. Mundi contemptus. Concupiscentia triplex in pro-
ZX. Annon aliqui necessario miseri; Deus vero au-
ctor malt. Quod sine miseris justitia et misericor-
dia Dei manifestari queant,
XIV. Quibus gradibus in peccatum lapsi sint.
XV. Adam vel Christum imitari quid sit.
XXI. Mali Deum auctorem non esse, sed ordinatorem.
Dei bonitas. Omnipotentia.
XVI. Quid sit mori peccato.
XVII. Quid secundum carnem vivere.
XXIV. Quod Deus sit in omni creatura. Quod quæque
eum sibi inesse sentiat.
XXII. Unde res creatæ. Non ex Dei substantia. Non ex
materia, sed ex nihilo. Qui tamen nou ex nihilo.
XIII. Quæstiones de præsentią Dei,
XVII. vitiorum remedia. Humilitatis laus.
LXV. Creaturæ etiam sunt in Deo. Objectio solvitur.
Carnalis de Deo et mundo cogitatio. Idea since-
XXII. Amor proximi. Pacificus et individus.
XXVI. Cur non omnis creatura æqualiter bono fruatur,
cum omnis sit in Deo. Quid sit malum pati.
XXVII. Cur res mutentur, cum sint in immutabili.
XXVIII. An homine non peccante fuissent mutabiles.
Quod Deus ubique, et quomodo.
XXIX. Conclusio quæstionum de præsentia Dei. Com-
paratio.
XXX. Qui Christus totus in cœlo, totus in Virginis
XXX. Ut cupiditatis mala eaveat.
XXXI. Sed eleemosynam de suo faciat.
XXXI. Quomodo Deus sit solus immortalis. Quomodo
solus invisibilis.
XXXII. Humiliter omnia, nihil superbe agat. Familiam
XXXII. Quatenus homo ad imaginem et similitudinem
XXXIII. Eucharistiæ sump tio. Confessio ei præmitta-
Dei creatus. Res omnis aliquam Dei similitudinem
habet. Animas esse æternas.
XXXII. Anima unde tam multa videat in somnis. Cur
XXXVI. Luxus in cibis cavendus.
XXXIV. Qui singulis in membris tota.
XXXV. Cur una discendi alia capacior.
XXXVIII. Præcepta Dei ad omnes Christianos pertinent. ibid.
XXXVI. Quod unus nobis magister.
XXXIX. Dilata pœnitentia.
XXXVII. Quid differant credere Deum, et credere in
XL. Mortis cogitatio. Gaudia futuræ vitæ.
XXXVIII. Quod animæ carne solutæ nil corporeum sen-
tiant.
XXXIX. Qui sancti preces nostras exaudiant.
XL. Quomodo intelligantur animæ a corpore solvi,
et iterum reverti, ac visa referre. Infernus est in-
corporeus, aut animæ damnatæ corpus induunt.
ADMONITIO IN LIBRUM DE VITA CHRISTIANA.
DE VITA CHRISTIANA LIBER UNUS,
XLVIII. Jejunia et cibus duplex.
PRÆFATIO. Humilis de se auctoris opinio.
CAPUT PRIMUM. Christiani nomenclatura et dignitas.
L. Tria hic pessima, totidem optima.
II. Peccatores Deus illico duplici ex causa non punit.
Dei in hominem benignitas.
III. Pietate Dei abutentes, etiam hic puniri. Judices
injusti.
LII. De fide, spe, et præsertim mutua charitate. Pec-
cata redimere per charitatem. Per confessionem ac
Jœnam a sacerdote susceptam.
LII. Pravorum placita. Eleemosyna ex lucris injustis. 1037
LIV. Christiana felicitas non est terrena.
VI. Indecorum est christiani nomen sibi arrogare si-
nere. Christianus verus quis.
VII, Deus semper justitia placatus fuit, et injustitia
offensus. Enoch ad immortalitatem raptus.
VII. Israelitas ideo multis miseriis afflixit Deus, ut ad
opera pietatis instrueret. Legis consummator.
IX. Deum quis diligat. Qualem deceat esse populum
Dei.
LVI. Cito converti. Prædestinatio. Humilitate gratiam
promereri. Felicitatem terrenam despicere.
LVII. In pressuris ad Christum pastorem confugere.
LVIII. Pastoris auxilium contra diabolum exposcitur.
Ab omni malo quando liberemur.
LIX. Opera tenebrarum, et arma lucis.
LX. Diabolus quis sit. Quot bona homi.i eripuit, quot
intulit mala.
X. Proximi dilectio. Et nocere cavet, et benefacere
curat. Innocentiæ commendatio.
LXI. Quam Abenter ei renuntiandum, et ad Christum
confugiendum.
LXII. Dæmon accusator in judicio.
XI. Quorum preces Deus non exaudiat. Justus esse
debet qui orat.
LXII. Relabi quam periculosum.
LXIV. Caro diabolum recipit. In quam selam potesta-
XI. Eleemosynæ de lucris injustis.
XIII. Fidem sine operibus non prodesse. Apostoli locus
pro fide sine operibus allatus, explícatur. Alius
ejusdem locus. Fidem non sufficere.
XIV. Quis sit vere christianus.
XV. Viduarum triplex genus. Qualis Christi vidua de-
beat es.
tem accepit. Caro ad malitiam potens, ad pia opera
fingit se infirmam. Caro quasi animæ bellum. Ad
omnia mala provocat. Et sibi et animæ æterna parat. 1074
. LXV. Carnis mala. Oratio anime ad Deum.
ADMONITIO IN LIBRUM DE DUODECIM ABUSIONUM GRADI-
BUS.
ADMONITIO IN LIBRUM EXHORTATIONIS.
LIBER EXHORTATIONIS, vulgo de Salutaribus DOCUMEN-
Grad. II. Senex sine religione. Duæ res in homine
non veterascentes.
CAPUT PRIMUM. Justitia et beatitudo, amare Deum.
Grad. III. Adolescens sine obedientia. Pater quatuor
H. Hominis in creatione prærogativæ.
Grad. V. Femina sine pudicitia. Fudicitia duplex :
V. Consiliariorum delectus.
solis baptizatorum peccatis. Quid sit. Nec melius
capiunt peccatum ad mortem.
V. Instant quod pœnitentia non valeat iterata. Refel-
luntur: ex Dei promissis. Ex Apostoli et Ecclesiæ
praxi. Peccatorum venia cur sæpius necessaria. De-
speratio Deo est contumeliosa. Desperare nec debet
sacerdos.
VI. Error præsumentium veniam sine pœnitentia.
VII. Quod Deus malis mala reddat.
VIII. Quod solum originis peccatum sine pœnitentia
remittatur. Invitus baptizatus. Pœnitentiæ jugis ne-
cessitas. Peccatum crescit neglectum: nullum re
spectu Dei parvum. De quibus assidue dolendum.
Non omnis dolor, pœnitentia. Pœnitentia quid. Non
est nisi de male usa libertate. Peccata lethalia.
IX. Pœnitentia quæ sterilis, quæ utilis. Ne dimidiata
sit. Sine amore Dei nemo invenit gratiam.
X. Confitendi ore proprio præceptum. Misericordiam
habet cum justitia. Sacerdotum potestas. Quibus ad
sacras confessiones utendum. De confessione non
sacerdoti.
XI. Privata confessio quando sufficiat. Publica quando
requiratur, et unde ei meritum.
XII. Extra Ecclesiam non valet pœnitentia.
XIII. Qualiter, quamdiu et unde dolendum.
XIV. Quæ deflenda et confitenda, ubi de circumstan-
tiis peccatorum. Qui peccans in uno fiat omniumreus. Ibid.
XV. Poenitens qualiter affectus esse debeat. Non con-
fiteri dimidiate uni, dimidiate alteri. Ab al:ari se s.
questrare. A ludis se cohibere. Pœnitentie fructus. 1123
XVI. Excusationes futiles in peccatis. Conditio ant na-
tura. Dei Ordinatio. Gratia defectus, aut efficacia
divinæ voluntatis. Qui Deus peccatum nolit, nec ta-
men cohibeat. Quid homini præstet ut gratiam
servet.
IX. Cratio ne fiat læso proximo nec pacato. Modo ta-
XVII. Pœnitentia sera. Quæ vera et quam rara.
XVII. Igni purgationis obnoxia sera pœnitentia. гœ-
næ æternæ justæ.
XI. Detractioni locum non dare.
XX. ADMONITIO IN LIBRUM DE ANTICHRISTO.
DE ANTICHRISTO LIBER UNUS.- Antichristi mores. Anti-
christi jam multi. Antichristi origo. Ubi nasciturus,
ubi et à quibus educandus sit. Illius nequitiæ initia.
Prædicatio. Sigua. Non erunt vera. Persecutio tri
bus modis. Persecutionis duratio. Francorum rex
ultimus Christianus, Antichristi improbitas. Antichri-
sti finis.
VI. Rudioribus hæc conscripta esse.
VII. Quibus sacerdotibus peccata enuntianda.
VIll. Error sacerdotum etiam post mortem ligantium.
An judicium eorum noceat. Hi docendi. Quæ con'es-
sis satisfactio imponenda. Desperatione nullum gra-
vius crimen. Absolvendi in extremo positi, si ro-
gent. Si convaluerint, canonum censuram debent
subire.
![[blocks in formation]](https://books.google.co.th/books/content?id=IgQPAAAAIAAJ&hl=th&output=html_text&pg=PA1393&img=1&zoom=3&q=utique&cds=1&sig=ACfU3U1CN8Sh1jar55lGKiMt1AnvGwNjTg&edge=0&edge=stretch&ci=77,313,403,422)
ADMONITIO IN TRACTATUM DE RECTITUDINE CATHOLICÆ
CONVERSATIONIS.
DE RECTITUDINE CATHOLICE CONVERSATIONIS TRACTATUS.
— Quod præsul plebem hortari teneatur. Judicii
diem et Baptismi vota sæpe recolere. Christiani offi-
cium. Pia præscribuntur exercitia. Christiani a gen-
tilium ritibus deterrentur. Deus solus colendus.
Fia monita. Contra ebrietatem. Contra superstitio-
nes. Qui die dominico et in ecclesiis se gerant. Ju-
dicibus quid agendum. Signo crucis frequenter se
munire. Quod pie viventes vexet diabolus Cur id
Fermittat Deus. Stipem pauperibus erogare. Deci-
nas Deo in pauperibus vel ecclesiis dare. Præcepta
Dei servare. Mores cito corrigere. Inimicos diligere.
Anime curam agere. Qui jejunandum. Lectionibus
divinis animam pascere. Contra luxuriam. Concubi-
natus. Crimina capitalia. Pia ad recte vivendum do-
cumenta. Pietatem jamjam sectari. A diabolo dissi-
dere. Non jurare. Qui orandum aut colloquendum.
Scandala fugere. Misericordem esse. Charitatis com-
mendatio. Hortatio ad pœnitentiam, ad vigilantiam.
Quod Angelus Dei cuique sit. Quod nulli unquam
desperandum. De cautela in verbis. De sobrietate
servanda. Quod nulla res ex se mala. Quod paupe-
res ad mensam vocandi. Mortis consideratio. vitæ
æternæ felicitas. Judicii extremi meditatio. Ut Chri-
stus reprobis sua beneficla exprobrabit. Reprobo-
rum pœna. Justorum beat sors. Pœnitentiam pu-
blicam non erubescere. Nec veniam desperare. Nec
nimium præsumere. Mundi finem instare. Terrena
despicere. Adversa ob amorem Dei patienter ferre.
Deum sibi præsentem semper revereri. Charitatem
servare. In bono proposito persistere. Pœnitentia
non differatur.
XIII. Sanctorum meritis quis particeps fiat.
XIV. Remissio peccatorum. Novatiani refelluntur.
XV. Quod non desperandum, et unde procedat despe-
ratio. A veniæ deprecatione non cessandum.
XVI. Quantumvis reis superest vitæ spes. Pœniten-
tiam sinceram nunquam spernit Deus. Per pœniten-
tiam hic quantacumque possunt ablui peccata.
XVII. Voluptates cito transeunt. Ducunt ad æterna tor-
menta. Quasi per somnium his modo fruimur.
XVIII. Pœnæ æternæ. Pœnitentiæ vis.
XIX. Quomodo corrumpatur. Nec tunc tamen omnino
infructuosa fuit. Caute legatur.
SERMO IN PERVIGILIO PASCHE DE ESU AGNI. (Inter sup-
posititia Hieronymi opera etiam repertus.) — Pa-
sche mysterium in nobis impletur. Quando cele-
brandum. Ubi. Christus aliis agnus, aliis hædus. Cur
agnus vespere, non in die, occisus. Quid sit come-
dere azyma in amaritudine. Quid carnes crudas aut
elixas non manducare. Agni caput, pedes et inte-
stiua, quid. Agni ossa cur non conterenda. Lumbi
accincti ad esum agni quid nos doceant. Ad quid
calceamenta et virga.
1201-1202
SERMO IN PSAL. XLI, AD NEOPHYTOS. (Hieronymo quo-
que falso tributus.)—Psalmi filiorum Core læta ca-
nunt. Cervi serpentibus inimici. Fons triplex Ecrlc-
siæ. Trinitas. Baptizandorum exercitia. Baptizato-
rum natura mutata.
SERMO DE EO QUOD NEOPHYTIS EX OLEO SANCTO AURES ET
NARES A SACERDOTIBUS ILLINIANTUR. — Mysteria cate-
chumenis non commissa. Quid unctio aurium signi-
ficet. Quis habeat aures audiendi. Cur adunctæ na-
res. Alia hujus mysterii ratio.
1205-1207
Sermo de mysterio Baptismatis.—Cautio baptizando-
rum. Aquæ baptismalis gratia. Baptizandi de Trini-
tatis fide interrogantur. Quæ de aliis fides exiga-
tur. Resurrectionis fides. Trina mersio, et cur Ba¡ ti-
smus non repetitur.
1209-1210
SERMO DE UNCTIONE CAPITIS, ET DE PEDIBUS LAVANDIS.—
In baptizatis chrismatis in'usio quid significet. Ot
promissa in baptismo sedulo impleantur.
TRACTATUS DE CreationE PRIMI HOMINIS.
SERMO DE VANITATE SECULI.
1211-1212
1213-1214
Hrid.
SERMO DE BONO DISCIPLINÆ.
bio visitant
TRACTATUS DE CHARITATE, seu de verbis Psalmni: Terra
dedit fructum suum.-Fructus terræ benedicta
charitas, Deo adhærere. Charitatis fructus reddere.
Qui Deum non amat, nec se nec proximum amat.
Amor mundi non est amor.
FRACTATUS DE ORATIONE ET ELEEMOSYNA. — Stipem þau¬
peribus ultro largiri. Misericordia ipsa orat. Miseri-
cordiæ nullus terminus. Misericordiæ sit comes
oratio. Orationis laus.
SERMO DE GENERALITATE ELEEMOSYNARUM. —Stipem pec-
catoribus Manichæi negant, et quare. Timent alii
ne peccatoribus largiendo Deum offendant. Omni-
bus eroganda est. Justi præponendi. Nec despi-
ciendi inimici. Non quia peccatores, sed quia homi-
nes. Peccatoribus stipem non negavit Christus.
TRACTATUS DE DUODECIM LAPIDIBUS, de quibus Apoc.
XX1, 19, 20.
MISCELLANEE SENTENTIA (incerti auctoris). - Simpli-
cem esse et prudentem. Fur et latro. Pericula ubi-
que. Principes. Peccati gradus. Lectio obscura. For-
nicaria et adultera. Senectus. Corpus infirmum. Ve-
ritas. Scriptura. Judicia in porta. Corripientis odium.
sæculi fugacitas. Tristitia quæ velita. Judicium et
misericordiam facere. Sæculi perversitas. Amicus.
Anima Jerusalem. Deo oblata. Cor unde aufertur.
Leo. Naturale cujusque colloquium.
ADMONITIO IN SERMONES AD FRATRES IN EREMO.
SARMONES AD FRATRES IN EREMO COMMORANTES.
Seamo primus. De institutione vitæ regularis.
SERM. II. De face, 1237.- SERM, III. De silentio.
Ibid.
SERM. IV. De prudentia. 1240.
1239
tia. 1242.
SERM, V. De obedien-
SERM. VI. De misericordia. 1246.SERM. VII.
De obedientia, 1248. SERM, VIII. De perseverantia. 1249.
SERM. IX. De ira et odio. 1251.
conscientiæ, et spe. 1232.
SERM. X. De puritate
punctione et pœnitentia. 1253.
SERM, XI. De lacrymis, com-
et humilitate. 1255.
SERM. XII. De superbia
SERM XIII. De fortitudine. 1256.
SERM. XIV. De justitia et correctione fraterna. 1257.
SERM. XV. De fide Trinitatis a simplicibus non investigan-
da, et donis Spiritus contra septem vitia. 1259.-SERM. XVI.
De inobedientia, negligentia, patientia et castitate. 1262.
-SERM. XVII. De vigilatione et otiositate. Ibid. SERM. XVIII.
De invidia. 1264. — SERM. XIX, De vigilia Nativitatis Chri-
sti. 1266. SERM. XX. De Nativitate Domini. 1267.
SERM. XXI. De monachis in Ægypto, 1268.
De consolatione fratrum in eremo, cum exhortatione ad
SERM. XXII.
orationem et lacrymas, 1271. SERM. XXIII. De jeju-
SERM. XXIV. De exhortat. ad solitudinem, ac
de jejunio. 1274.SERM. XXV. De jejunio, et ubi fuit in-
stitutum. 1275. SERM. XXVI. De murmuratione et detra-
ctione, et de pœnis damnandorum. 1277.
filio prodigo. 1280.- SERM. XXVIII. In Cœna Domini 1282
SERM. XXVIl. De
SERM. XXIX. De lingua dolosa.
1251-1232
1233-1234
1253-1236
SERM. XXX. De confessione peccatorum.
SERM. XXXI. De fallacia mundi, et ejus detestatione,
propter tria præcipue mala quæ in eo sunt.
SERM. XXXII. Ad leprosos, ut patientiam teneant.
SERM. XXXIII. De detestatione ebrietatis, cum terri-
bilis casus enarratione.
SERM. XXXIV. De duobus generibus hominum mun-
dum derelinquentium, qui sancto Lot et uxore sua
designantur.
SERM. XXXV. Ad judices, ut caveant ne odio, amore,
pretio, precibus vel timore corrumpantur, cætera-
que vitia declinent, et justitiam servent.
SERM. XXXVI. Ad presbyteros suos, malam vitam eo-
rum reprehendens.
SERM. XXXVI. Quod sacerdotes se debeant exhibere
sicut Dei ministros, et cavere ne dona S. Spiritus
vendere procurent, patientiam quoque et castita-
tem servare; ac de fornicationis detestatione.
SERM. XXXVII. De sacræ Scripturæ ingentibus præco-
niis, cum exhortatione ad diligentem ipsius lectio-
![[merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small]](https://books.google.co.th/books/content?id=IgQPAAAAIAAJ&hl=th&output=html_text&pg=PA1395&img=1&zoom=3&q=utique&cds=1&sig=ACfU3U2O4X4bxVOxZ3KAHoHHNUuLSMzLlA&edge=0&edge=stretch&ci=559,97,392,619)
SERM. I.VIII. De eo quod nihil sit gloria mundi.
SERMM. LIX-LX. De persecutione Christianorum.
SERM. LXI. De obedientia. 1344.
Domini, et avaritia vitanda, 1345.
SERM. LXII. De timore
SERM. LXIV. De exhortatione ad sacerdotes, ut doceant
SERM. I.XHI. 1547
populum quid scire et observare debeat.
SERM. LXV. De exhortat. ad hominum instructionem pro de-
Ibid.
siderio vitæ cœlestis, et contemptu præsentis.
1350
SERM. LXVI. De agenda pœnitentia. 1332.-SERM. LXVII. De
fuga vanitatis et virtutum adeptione.
SERM. LXVIII. Quomodo per virtutes obviandum sit vitiis;
1353
et de miseria infernali. 1354.
ad orandum, cum exemplo defuncti in Ægypto; et de mi-
SEAM. LXIX. De exhortat.
seria animæ. 1555. - SERMM. LXX-LXXII-LXXIII. De illo qui
iram diu in pectore retinet, et non vult humiliari.
SERMM. LXXİV-LXXV-LXXVÍ. de cogitationibus.
Ibid.
Ultimus editionis Benedictina tomus supplementum ad varia volumina continet. Inde quæ ad tomum sextum spectant
huc transtulimus, ubi commodius legentur :
1° Col. 255, loco notæ substitue: « Eadem verba super baptizatum Christum a Patre dicta legunt, auctor Quæst. ex vet.
« et novo Testam., quæst. 54 in append. tomi 3 hujusce editionis; Hilarius Pictaviensis in Psalm. n. 291, necnon lib. 8 de
« Trinitate, n. 25, et comment. in Matth. c. 2, n. 6; Justinus martyr, Dial. cum Tryph. Imo August. ipse 1. 2 de Consensu
« Evang. n. 31, hanc lectionem confirmat. Quocirca hic a Danao temere omnino absque ulla codicum auctoritate additum
«est: Tu es filius meus.» 20 Col. 783, not. adde: «Hæc summatim excerpta sunt ex Augustino, 6 de Trin. n. 11,
«< ubi Hil. verba explicat. 3° Col. 863, linea antepenultima Admonitionis in librum soliloquiorum, post verba, refertus
«est, adde: «Certe hic multæ occurrunt phrases ab Augustino alienæ, ut puta hæc cap. 18: cum tua mandata frange-
« bam, aut ista cap. 26, in secreto consistorii tui, etc. Neque magis ejusdem doctoris ævum sapit quæ cap. 22 occurrit
ad acta SS. Andreæ, Bartholomæi, Agathæ allusio. Quid quod de inferis paulo aliter sentiri videtur c. 22, maxime si
« ibi patres nostri intelligantur antiqui justi, quam sentiat Augustinus, lib. 12 de Genesi ad litt. capp. 33 et 34. 4° Col.
877, octava ante cap. 16 linea, super verba, « nullum peccatum est,» notandum hæc esse ex Aug. serm, 99, n. 6. 5o Col.
1066, lin. 60, hæc verba, ut præterita non reiteremus, etc,» illustrant quæ apud Alcuinum habentur de di v. Offie, c.
de Coena Dom., ubi postquam breviter descriptus est totus reconciliandi pœnitentis ritus, subditur: « Post hoc vero mo-
neatur a sacerdote, ut quod pœnitendo diluit, iterando non repetat. » Quibus concinit antiquus codex Victorinus a Mo-
rino de Punit. 1. 8, c. 11, n. 21, laudatus, in quo ad calcem Reconciliationis poenitentium præscribitur: «Post hæc surgant po
«nitentes et moneantur ab episcopo, ut quod pœnitendo diluerunt, iterando non revocent. » Morem eumdem Græcis usita-
tum fuisse probat quod Joannes Jejunator post datam pœnitenti absolutionem vult ei dicatur, confessus a prioribus tuis
malis liberatus es; ne igitur per incuriam divinorum præceptorum secundis malis te ipsum subjicias, sintque tibi juxta
«evangelium novissima pejora prioribus, quibus per Dei clementiam liberatus es.» 6o Col. 1077, lin. 3 Admonitionis, ante
verba, Augustino autem, præfige: illum Oxonienses editores monent in ms. volumine admodum antiquo homiliarum
Saxonicarum reperiri sub hoc titulo: De duodecim abusivis secundum disputationem S. Cypriani episcopi et martyris;
adeoque permittunt ut quod nonnulli jam senserant, S. Patricii Hibernorum apostoli foetus existimetur. Quod si ita es-
<< set, notare debuerat interpres Saxo se secundum Patricium, non secundum Cyprianum, vertere. 7° Col. 1227, infra
titulum serm. de Generalitate eleemos., adnota, «Serm. hunc sub Aug. nomine laudari et magna ex parte exscribi ab Hi.1e-
«maro 1. De non tina Deit. p. 445. »
FINIS TOMI SEXTI. Ex typis MIGNE, au Petit-Montrouge.
|