ÀҾ˹éÒ˹ѧÊ×Í
PDF
ePub
[blocks in formation]

EXCUDEBATUR ET VENIT APUD J.-P. MIGNÉ EDITOREM,

IN VIA DICTA D'AMBOISE, PROPE PORTAM LUTETIÆ PARISIORUM VULGO D'ENFER NOMINATAM

SEU PETIT-MONTROUGE,

1841
56

[merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small]

IN SEXTUM TOMUM

Præfatio.

Exhibentur hoc sexto volumine Opuscula varia Augustini, que conducunt ad informandos mores: præclara quidem illa, et ingentis per se pretii, sed ordinis melioris accessione habitura splendorem hic novum ac lucem. Nempe ista lucubrationes in editionibus ante vulgatis sic distractæ erant, ut quaedam in tomo secundo ac tertio inter exegeticos libros, quædam vero inter polemicos tomo sexto, tomo nono aliæ post Tractatus in Joannem legerentur: quam dispositionem Erasmi olim cura institutam, tametsi postea recepta est a Lovaniensibus Theologis, mutare hac nova editione decrevimus; ut quæ ejusdem generis aut similis argumenti sunt, ea continenter ac ordinate perlecta et intelligantur melius a studiosis, et eorum altius animis mentibusque mandentur.

Principio damus Questionum libros quosdam, in quibus sunt nominandi præ cæteris libri ad Simplicianum, Augustino jam episcopo cum illos edidit, quam dignissimi. Nam qui prius de fidei et gratiæ donis non recte senserat in scriptionibus aliquot suis, hoc in opere sub exordium episcopatus sui scripto resipiscens emendavit, abjecitque errorem suum, apostolico præcipue, sicuti in libro de Prædestinatione sanctorum profitetur, convictus testimonio, ex I Cor. iv, 7: quod nihilominus divino muneri ac revelationi tribuendum Vir sanctus ibidem agnoscit. Quanquam ergo illa ad Simplicianum disputatione rem alicubi verset in utramque partem, dubitanti parum dissimilis ( quod profecto disputandi genus lectorem postulat sagacem vigilantemque ) ; attamen se jain tum antequam Pelagiuna hæresis appareret, sic disseruisse dicit de dono perseveranti:e scribens, ut neque remanserit aliquid quo vocetur in dubium gratiam Dei non secundum merita nostra dari, et satis egerit etiam initium fidei esse donum Dei, utque ex iis quæ ibi dicta sunt, consequenter eluceat, etiam usque in fineus perseverantiam nonnisi ab eo donari, qui nos prædestinavit in suum regnum et gloriam.

Finitis Quæstionibus, series incipit Opusculorum quæ ad mores magis attinent. Primum ex his librum de Fide rerum quæ non videntur, restitutum imus Augustino, cui perperam fuerat Erasmi et Lovaniensium Theologorum sententia ereptus. Subsequitur opusculum de Fide et Symbolo, quod Hipponensis consilii episcopis acceptum referre debemus, quorum jussione Augustinus episcopalibus nondum infulis exornatus id argumenti tractavit in illo totius Africa plenario consessu; quem etiam tractatum amicis studiosissime instantibus in librum redigere compulsus est. Proxime adjungitur liber de Fide et Operibus, in eos publicatus, qui sentiebant et omnes citra discrimen admittendos ad Baptismum, et præcepta morum nonnisi post Baptismum tradenda, et demum baptizatos christianæ fidei merito salvandos esse, etiamsi mores quantunilibet iniquos nunquam mutarint. Quam tertiam opinionem cum perniciosissimam judicaret S. Doctor, convellendam suscepit non semel, sed manu amica semper et pacifica; quia profectam ab auctoribus haud dubie catholicis ac piis: quibus dum occurrit in lib. 21 de Civitate Dei, cap. 17, Nunc jam, ait, cum misericordibus nostris agendum esse video et pacifice disputandum. Hinc longe abesse non oportuit Enchiridion, quo doctrina traditur de Fide, Spe et Charitate: opus vere aureum, nocturna et diurna manu versandum. Liber de Agone Christiano eodem fere spectat, fidei Regulam continens et præcepta vivendi. Hos de Fide libros excipit opus de Catechizandis rudibus, editum rogatu diaconi Carthaginensis Deogratias, ad quem sæpius primis fidei elementis imbuendi deducebantur sacrarum litterarum rudes. Succedunt simul cum tractatu de Continentia, quæ materiæ et argumenti sui affinitate conjuncta sunt inter se lucubrationes, de Bono conjugali, de sancta Virginitate, de Bono Viduitatis, de Conjugiis adulterinis. Postea de Mendacio, et contra Mendacium : ac, ne singula persequamur, ordine omnia certo proprioque sunt collocata.

Verum, quod rei caput existimamus, criticorum in ipsa Opuscula judicium, si quis forte injecit de auctore scrupulum, ad examen vocatur : quædam quæ pro nothis haberi volebant, genuina esse monstrantur; alia e contrario quæ solebant genuinis adjungere, vel repudiantur ut notha, vel aliquo discrimine separantur ut dubia. Пujus posterioris generis sunt tractatus de Symbolo ad Catechumenos, et alii quidam ex tomo nono translati huc libelli sive Sermones, quos in extrema voluminis parte minutioribus typis excusos repræsentamus. In adornanda quoque Appendice nec exigua cura, nec inanis labor impensus est. Opusculorum subditi. tiorum quæsiti sunt et reperti plerumque auctores. Hugoni Victorino vindicatur libellus de Substantia dilectionis; eidemque ipsi redditur opus de septem Vitiis, et septem Donis Spiritus sancti. Liber de Scala Paradisi restituitur Guigoni Carthusiano : de Cognitione veræ vitæ, Honorio Augustodunensi : de Vita christiana, Fastidio Britoni : Paulino Aquileiensi, de salutaribus Documentis, de Conflictu vitiorum et virtutum Ambrosio Autperto de Rectitudine catholicæ conversationis, ac proinde etiam de Vanitate sæculi, Eligio Noviomensi: de Bono disciplina, Valeriano Cymelensi episcopo, etc. Libellus de Amicitia ex Aelredo (Une.)

SANCT. AUGUST. VI.

Præfatio.

Exhibentur hoc sexto volumine Opuscula varia Augustini, que conducunt ad informandos mores: præclara quidem illa, et ingentis per se pretii, sed ordinis melioris accessione habitura splendorem hic novum ac lucem. Nempe ista lucubrationes in editionibus ante vulgatis sic distractæ erant, ut quaedam in tomo secundo ac tertio inter exegeticos libros, quædam vero inter polemicos tomo sexto, tomo nono aliæ post Tractatus in Joannem legerentur : quam dispositionem Erasmi olim cura institutam, tametsi postea recepta est a Lovaniensibus Theologis, mutare hac nova editione decrevimus; ut quæ ejusdem generis aut similis argumenti sunt, ea continenter ac ordinate perlecta et intelligantur melius a studiosis, et eorum altius animis mentibusque mandentur.

Principio damus Quæstionum libros quosdam, in quibus sunt nominandi præ cæteris libri ad Simplicianum, Augustino jam episcopo cum illos edidit, quam dignissimi. Nam qui prius de fidei et gratiæ donis non recte senserat in scriptionibus aliquot suis, hoc in opere sub exordium episcopatus sui scripto resipiscens cmendavit, abjecitque errorem suum, apostolico præcipue, sicuti in libro de Prædestinatione sanctorum profitetur, convictus testimonio, ex I Cor. iv, 7 : quod nihilominus divino muneri ac revelationi tribuendum Vir sanctus ibidem agnoscit. Quanquam ergo illa ad Simplicianum disputatione rem alicubi verset in utramque partem, dubitanti parum dissimilis (quod profecto disputandi genus lectorem postulat sagacem vigilantemque); attamen se jain tum antequam Pelagiana kæresis appareret, sic disscruisse dicit de dono perseverantiæ scribens, ut neque remanserit aliquid quo vocetur in dubium gratiam Dei non secundum merita nostra dari, et satis egerit etiam initium fidei esse donum Dei, utque ex iis quæ ibi dicta sunt, consequenter eluceat, etiam usque in finews perseverantiam nonnisi ab eo donari, qui nos prædestinavit in suum regnum et gloriam.

Finitis Quæstionibus, series incipit Opusculorum quæ ad mores magis attinent. Primum ex his librum de Fide rerum quæ non videntur, restitutu:n imus Augustino, cui perperam fuerat Erasmi et Lovaniensium Theologorum sententia ereptus. Subsequitur opusculum de Fide et Symbolo, quod Hipponensis consilii episcopis acceptum referre debemus, quorum jussione Augustinus episcopalibus nondum infulis exornatus id argumenti tractavit in illo totius Africa plenario consessu; quem etiam tractatum amicis studiosissime instantibus in librum redigere compulsus est. Proxime adjungitur liber de Fide et Operibus, in eos publicatus, qui sentiebant et omnes citra discrimen admittendos ad Baptismum, et præcepta morum nonnisi post Bapti smum tradenda, et demum baptizatos christianæ fidei merito salvandos esse, etiamsi mores quantunilibet iniquos nunquam mutarint. Quam tertiam opinionem cum perniciosissimam judicaret S. Doctor, convellendam suscepit non semel, sed manu amica semper et pacifica; quia profectam ab auctoribus haud dubie catholicis ac piis: quibus dum occurrit in lib. 21 de Civitate Dei, cap. 17, Nunc jam, ait, cum misericordibus nostris agendum esse video et pacifice disputandum. Hinc longe abesse non oportuit Enchiridion, quo doctrina traditur de Fide, Spe et Charitate: opus vere aureum, nocturna et diurna manu versandum. Liber de Agone Christiano eodem fere spectat, fidei Regulam continens et præcepta vivendi. Hos de Fide libros excipit opus de Catechizandis rudibus, editum rogatu diaconi Carthaginensis Deogratias, ad quern sæpius primis fidei elementis imbuendi deducebantur sacrarum litterarum rudes. Succedunt simul cum tractatu de Continentia, quæ materiæ et argumenti sui affinitate conjunctæ sunt inter se lucubrationes, de Bono conjugali, de sancta Virginitate, de Bono Viduitatis, de Conjugiis adulterinis. Postea de Mendacio, et contra Mendacium : ac, ne singula persequamur, ordine omnia certo proprioque sunt collocata.

Verum, quod rei caput existimamus, criticorum in ipsa Opuscula judicium, si quis forte injecit de auctore scrupulum, ad examen vocatur : quædam quæ pro nothis haberi volebant, genuina esse monstrantur; alia e contrario quæ solebant genuinis adjungere, vel repudiantur ut notha, vel aliquo discrimine separantur ut dubia. Alujus posterioris generis sunt tractatus de Symbolo ad Catechumenos, et alii quidam ex tomo nono translati huclibelli sive Sermones, quos in extrema voluminis parte minutioribus typis excusos repræsentamus. In adornanda quoque Appendice nec exigua cura, nec inanis labor impensus est. Opusculorum subditi. tiorum quæsiti sunt et reperti plerumque auctores. Hugoni Victorino vindicatur libellus de Substantia dilectionis; eidemque ipsi redditur opus de septem Vitiis, et septem Donis Spiritus sancti. Liber de Scala Paradisi restituitur Guigoni Carthusiano: de Cognitione veræ vitæ, Honorio Augustodunensi : de Vita christiana, Fastidio Britoni: Paulino Aquileiensi, de salutaribus Documentis, de Conflictu vitiorum et virtutum, Ambrosio Autperto de Rectitudine catholicæ conversationis, ac proinde etiam de Vanitate sæculi, Eligio Noviomensi : de Bono disciplina, Valeriano Cymelensi episcopo, etc. Libellus de Amicitia ex Aelredo SANCT. AUGUST. VI. (Une.)

« ¡è͹˹éÒ´Óà¹Ô¹¡ÒõèÍ
 »