Graeco-italische Rechtsgeschichte, àÅèÁ·Õè 1G. Fischer, 1884 - 769 ˹éÒ |
©ºÑºÍ×è¹æ - ´Ù·Ñé§ËÁ´
¤ÓáÅÐÇÅÕ·Õ辺ºèÍÂ
allgemeinen allmälig alten Alterthum Altindern Arier arischen Athen attischen Auffassung Bedeutung Begriff beiden besonders bestand bestehenden Betreff bloss Bluträcher Demosth drei eigenen eigentliche einzelnen Elemente Erklärung erst Fall Fest finden Folge Frage früher ganze Gebiet Gedanken gegeben Gegensatz gegenüber gemeinsamen Gemeinwesen genauer gerade Gericht Germanen gesammte Geschlechter Gesetz Gesetzgebung Gewalt gewisse gleich gleichartig Götter Griechen griechischen grossen Haus hohen indem Italikern iure juristische Kinder kommt König konnte Krieg lange lassen latinischen leges lichen liegt Macht Mann Menschen Mörder muss musste neuen oben Opfer Ordnung quae quod ratio Recht Richter richtig römischen Sache sacralen Satz seitens Sinn Sohn soll Sparta späteren Staat Stamm stand steht Stelle Strafe Thäter Theil Tode Tödtung tritt überhaupt unsere Vater Verfassung verschiedenen Verwandten viel Volk Weise weiter Wesen wesentlich wieder wohl Wort zunächst zusammen zwei zweite δὲ καὶ τὰ τοῦ τοὺς τῶν
º·¤ÇÒÁ·Õèà»ç¹·Õè¹ÔÂÁ
˹éÒ 758 - Gleichnis machen, weder des, das oben im Himmel, noch des, das unten auf Erden, oder des, das im Wasser unter der Erde ist. Bete sie nicht an, und diene ihnen nicht.
˹éÒ 502 - INICIO, et simul aliquam partem corporis ejus prehendebat ; née licebat judicalo manum sibi depellere et pro se lege agere; sed vindicem dabat qui pro se causam agere solebat : qui vindicem non dabat, domum ducebatur ab actore et vinciebatur.
˹éÒ 759 - Du sollst den Namen des Herrn, deines Gottes, nicht unnützlich führen; denn der Herr wird den nicht ungestraft lassen, der seinen Namen mißbraucht.
˹éÒ 648 - Nam quod quisque populus ipse sibi ius constituit, id ipsius proprium est vocaturque ius civile, quasi ius proprium civitatis; quod vero naturalis ratio inter omnes homines constituit, id apud omnes populos peraeque custoditur vocaturque ius gentium, quasi quo iure omnes gentes utuntur.
˹éÒ 476 - Fidei sollemne instituit. Ad id sacrarium flamines bigis curru arcuato vehi iussit, manuque ad digitos usque involuta rem divinam facere, significantes fidem tutandam 20 sedemque eius etiam in dexteris sacratam esse.
˹éÒ 284 - Romanorum est; eaque res ita agitur: adhibitis non minus quam quinque testibus civibus Romanis puberibus et praeterea alio eiusdem condicionis, qui libram aeneam teneat, qui appellatur libripens, is qui mancipio accipit, aes tenens ita dicit: HUNC EGO HOMINEM EX IURE QUIRITIUM MEUM ESSE AIO ISQUE MIHI EMPTUS ESTO HOC AERE AENEAQUE LiBRA; deinde aere percutit libram idque aes dat ei, a quo mancipio accipit, quasi pretii loco.
˹éÒ 499 - Neminem voluerunt maiores nostri non modo de existimatione cuiusquam sed ne pecuniaria quidem de re minima esse iudicem, nisi qui inter adversarios convenisset.
˹éÒ 448 - Quid enim ultra fieri ad placandos deos mitigandosque homines potuit quam quod nos fecimus ? Res hostium in praeda captas, quae belli iure nostrae videbantur, remisimus ; auctores belli, quia vivos non 1.
˹éÒ 680 - Nulla juris ratio aut aequitatis benignitas patitur ut quae salubriter pro utilitate hominum introducuntur ea nos duriore interpretatione contra ipsorum commodum producamus ad severitatem.
˹éÒ 688 - Uti possidetis vel utrubi. denique ait ab eo, apud quem deposita est vel commodata vel qui conduxerit aut qui legatorum servandorum causa vel dotis ventrisve nomine in possessione esset vel cui damni infecti...