3. Der Gerechtfertigte. S. 16. No. 11. (Die Ueberschrift ist unpassend. Ein keuscher Joseph mag vielmehr seiner getäuschten Schönen dies Liedchen zum Unglimpf gesungen haben.) Dos stound sen a Schlos meitten ouff dar ua, Ay Hannsl' du houst mir gut gedint, An Frao! dos weår ouns båden a Schande, Wenn dar Herr haem quem' aus frende Lande; Keimmt ar ni hait, su Moene schir. De Frao di wued wi Enzig onn Golle, (wie Enzian und Galle, bitterböse) Se gung ai de Hie zu dan Fansterlain olle, Dar Herr dar quom a su schiene geriete Ay, Herr, wos honn wer o dam Hannsl' derzoen! 'n Schelm, a'n Div, a'n Ollerlaitsbuhle. Ar hôt mir naechte gut' Schlouffe zugesøet. Dar Herr dar wuede wie Enzig on Golle, Ar scheickt noch dam Hannsl' ai dan Stolle: Ay, Hannsl', du so'st zum Herr nai gien! Dar Herr sol verzihn a klaene Kuezwaelle „Un Herr! aire Frao hôt schwoezbraune Noge; Ol's wos se redt, thoer me ni glaove Wos olles woer onn wos ni woer ies.“ ,,Uy Herr! aire Fraó hôt schniewaiße Fisse, Se konn ihr de Rede goer gut beschlisse; Mos olles woer onn wos ni woer ies.“ Ay Hannsl'! gie du saitwats ai'n Stolle Sottl' dir a Ros, dos best punder olle, Onn rait du fuet ai frende Land. Wenn du wiest raite ieber de Aua, De gunge olle båd' ai'n Schniet; Frao, o edle Frave! Gat ihr mer aenen Roth; ,, Elsla, livstes Elsla! Bett du dir dai Bettla schniewaiß Dar Herr dar quom geschleicha Och Elserle, livstes Elsla, Wos zog se aus dam Bette? Se gob dam Herr a'n Schlog: Zevver bien ich aier Frao gewast Eik ober schu ni meh. O Frao, o edle Fraoe! Mos thun wir dam Elserlain 6? Well'n wir se lôsse dertrenke, Ober well'n wir ihr gan da' Luon? ,, Herr, o Herr, o Herre! Se hôt ouns lange gedint; . Elsla, livstes Elsla, Raim du mir aus mai Haus! Elsla, livstes Elsla, „Goer gan, o edler Herra! Mai Ehr di hor ich noch." Elsla, livstes Elsla, Raim du mir aus mai'n Gang! ,,Goer gan, y edler Herra! Doraus troer ich maiʼn Kranz.“ 5. Abschied. S. 28. No. 16. Sehov dich wuol du edler Ort! Ich raese fuet onn du blaist do; Ich war's ma'm Kommerode lôn, Fain's Mådle, hield dich heibbisch, froumm, ,,Wenn wiest du denn wieder haem kuomme, Wenn dos Faier dan Schnie ôzeindt, Wenn olles Woffer wied zu Wain Onn ich dorieba Herr war' sayn, Wiest du, fain's Maedle! mai aegen sayn. 6. Das Mädchen und die Hasel. (Vollständiger als das Bruchstück bei Herder im 1. Bd. S. 153. No. 4. unserer Sammlung und als No. 3. S. 8. in diesem Bande.) 's would' a Maedl' ai's Schenkhaus gien, Se schleicht' (puht) sich wounderschiene; Do blait se ouff a Waelle stien Vir aener Hosel, grune. Onn griß dich Got, Frao Hoseleinn, ,,Onn griß dich Got, fain's Maederlai, Vo wos ich a su schiene bien, " Vo wos ich a su grune bien, Onn weches Maedl' ihr Ehr wiel hôn, Onn muß ni ind' ai's Schenkhaus gien Se muß wuol gien bay Sounneschain Schwaig steill, schwaig steill Frao Hoseleinn! Onn red ao ni su seåre; Ich hor well'n zu ma'm Buhler gien, Eis wor ich eimmekehre. ,,Onn kehr du eimme wie du weillst, 2Cr bột bay Sir gelate; Du houst dai Routhgouldfeingerlai Du houft wuol ao wos meh gethon, Du houst da'n grune Rautekranz |