ภาพหน้าหนังสือ
PDF
ePub

3. Der Gerechtfertigte.

S. 16. No. 11.

(Die Ueberschrift ist unpassend. Ein keuscher Joseph mag vielmehr seiner getäuschten Schönen dies Liedchen zum Unglimpf gesungen haben.)

Dos stound sen a Schlos meitten ouff dar ua,
Do dint dar Hannsl' bay a'r schiene Fraua,
Ar dint schu lenger woß sieve Joer.

Ay Hannsl' du houst mir gut gedint,
Ich wiel dir zohle onn waeß ni wi?
Kuomm Obed rai onn schlôf bay mir!

An Frao! dos weår ouns båden a Schande, Wenn dar Herr haem quem' aus frende Lande; Keimmt ar ni hait, su Moene schir.

De Frao di wued wi Enzig onn Golle, (wie Enzian

und Galle, bitterböse)

Se gung ai de Hie zu dan Fansterlain olle,
Diett schatt se naus, ob ihr Herr ni quem?

Dar Herr dar quom a su schiene geriete
De Frao woer iem hattkåne (entgegen) geschriete:
Skolkuomm, (willkommen) skolkuomm o Herre main!

Ay, Herr, wos honn wer o dam Hannsl' derzoen! 'n Schelm, a'n Div, a'n Ollerlaitsbuhle. Ar hôt mir naechte gut' Schlouffe zugesøet.

Dar Herr dar wuede wie Enzig on Golle, Ar scheickt noch dam Hannsl' ai dan Stolle: Ay, Hannsl', du so'st zum Herr nai gien!

Dar Herr sol verzihn a klaene Kuezwaelle
Doß ich iem kon a Brifle uofschraive
Wos olles woer onn wos ni woer ies:

„Un Herr! aire Frao hôt schwoezbraune Noge; Ol's wos se redt, thoer me ni glaove Wos olles woer onn wos ni woer ies.“

,,Uy Herr! aire Fraó hôt schniewaiße Fisse, Se konn ihr de Rede goer gut beschlisse; Mos olles woer onn wos ni woer ies.“

Ay Hannsl'! gie du saitwats ai'n Stolle Sottl' dir a Ros, dos best punder olle, Onn rait du fuet ai frende Land.

Wenn du wiest raite ieber de Aua,
Su seing dir a Lidl' vo mai'r schiene Fraua,
Doß se dir naechte hôt zugesoet.

[merged small][merged small][ocr errors]

De gunge olle båd' ai'n Schniet;
Se schnaiden a klae Kuezwaella,
Se woen olle båd su mid.

Frao, o edle Frave!

Gat ihr mer aenen Roth;
Aier Herr dar wiel mir bu le,
De schiene Frao wiel ar lôn

,, Elsla, livstes Elsla!

Bett du dir dai Bettla schniewaiß
Bett du dir dai Bettla schniewaissa,
Ich wiel mich salver nailån."

Dar Herr dar quom geschleicha
Onn vir dar Elsla ihr Bett:

Och Elserle, livstes Elsla,
Wie schien glaßt dir dai Mund!

Wos zog se aus dam Bette?

Se gob dam Herr a'n Schlog: Zevver bien ich aier Frao gewast Eik ober schu ni meh.

O Frao, o edle Fraoe!

Mos thun wir dam Elserlain 6?

Well'n wir se lôsse dertrenke,

Ober well'n wir ihr gan da' Luon?

,, Herr, o Herr, o Herre!

Se hôt ouns lange gedint;
Wir welle se ni dertrenke,
Ihrn Luon well'n wir ihr gan."

. Elsla, livstes Elsla,

Raim du mir aus mai Haus!
,,Goer gan, o edler Herra!
Mai Ehr troer ich doraus."

Elsla, livstes Elsla,
Raim du mir aus mai'n Hof!

„Goer gan, o edler Herra!

Mai Ehr di hor ich noch."

Elsla, livstes Elsla,

Raim du mir aus mai'n Gang!

,,Goer gan, y edler Herra!

Doraus troer ich maiʼn Kranz.“

5. Abschied.

S. 28. No. 16.

Sehov dich wuol du edler Ort!
De Zait ies kuomme, ich muß fuet;

Ich raese fuet onn du blaist do;
Wam war' ich ock mai Schohle lôn?

Ich war's ma'm Kommerode lôn,
Onn dar mir hôt viel Gut's gethon.

Fain's Mådle, hield dich heibbisch, froumm,
Woß ich sounst amohl wieder kuomm.

,,Wenn wiest du denn wieder haem kuomme,
Aim Weinter ober aim Suommer?"

Wenn dos Faier dan Schnie ôzeindt,
Wenn dar Krabes Baomwoll speinnt;

Wenn olles Woffer wied zu Wain
Onn Baeg onn Thol zu Edelgestain,

Onn ich dorieba Herr war' sayn,

Wiest du, fain's Maedle! mai aegen sayn.

6. Das Mädchen und die Hasel.
S. 29. No. 17.

(Vollständiger als das Bruchstück bei Herder im 1. Bd. S. 153. No. 4. unserer Sammlung und als No. 3. S. 8. in diesem Bande.)

's would' a Maedl' ai's Schenkhaus gien,

Se schleicht' (puht) sich wounderschiene;

Do blait se ouff a Waelle stien

Vir aener Hosel, grune.

Onn griß dich Got, Frao Hoseleinn,
Vo wos beist du su grune?

,,Onn griß dich Got, fain's Maederlai,
Vo wos beist du su schiene?"

Vo wos ich a su schiene bien,
Dos kon ich dir bald soge:
Ich affe Waißbruod, treinke Wain
Bo dam bien ich su schiene.

"

Vo wos ich a su grune bien,
Dos kon ich dir bald soge:
Duff mich su fellt dar kuhle Thao,
Vo dam bien ich su grune.

Onn weches Maedl' ihr Ehr wiel hôn,
Di muß derhaeme blaive,

Onn muß ni ind' ai's Schenkhaus gien
Meit ihren stoulze Laive.

Se muß wuol gien bay Sounneschain
Bay Sounneschain ze Hause;
Bay Mondeschain, bay feinstrer Nocht.
Jes kae Ehr zu derhalde."

Schwaig steill, schwaig steill Frao Hoseleinn!

Onn red ao ni su seåre;

Ich hor well'n zu ma'm Buhler gien,

Eis wor ich eimmekehre.

,,Onn kehr du eimme wie du weillst,

2Cr bột bay Sir gelate;

Du houst dai Routhgouldfeingerlai
Ai sainer Hand vergasse.

Du houft wuol ao wos meh gethon,
Du houst bay iem geschlôfe;

Du houst da'n grune Rautekranz
Ouff sainem Haop_gelôsse.“

« ก่อนหน้าดำเนินการต่อ
 »