Y Traethodydd: am y fleyddyn ..., àÅèÁ·Õè 36Argraffwyd a Chyhoeddwyd Gan T. Gee a'i Fab, 1881 |
¨Ò¡´éÒ¹ã¹Ë¹Ñ§Ê×Í
¼Å¡Òäé¹ËÒ 1 - 5 ¨Ò¡ 86
˹éÒ 16
... ychydig amser yn ol . Trwy ba ddadblygiadau y cyrhaeddodd dosbarth o drigolion Rwssia ystâd ymha un yr edrychir ar holl - ddinystr a difodiant yr hyn sydd , fel unig obaith gwaredigaeth ? Pa beth ydoedd y gwreiddyn , a pha fath ydoedd y ...
... ychydig amser yn ol . Trwy ba ddadblygiadau y cyrhaeddodd dosbarth o drigolion Rwssia ystâd ymha un yr edrychir ar holl - ddinystr a difodiant yr hyn sydd , fel unig obaith gwaredigaeth ? Pa beth ydoedd y gwreiddyn , a pha fath ydoedd y ...
˹éÒ 20
... ychydig o ysbryd diwygiadol , syrthiodd anfoddlonrwydd ei feistr arno , ac anfonwyd ef i dreulio y gweddill o'i oes mewn alltudiaeth , -felly mae'n debyg i fyfyrio ar y ffolineb o roddi ymddiried mewn tywysogion . Un o ganlyniadau ...
... ychydig o ysbryd diwygiadol , syrthiodd anfoddlonrwydd ei feistr arno , ac anfonwyd ef i dreulio y gweddill o'i oes mewn alltudiaeth , -felly mae'n debyg i fyfyrio ar y ffolineb o roddi ymddiried mewn tywysogion . Un o ganlyniadau ...
˹éÒ 26
... ychydig i yru Ewrop yn wenfflam . Am y tro cyntaf fe allai yn ei hanes , y mae y Llywodraeth Rwssiaidd yn cael ei gwthio i ryfel gan symudiad poblogaidd anwrthwynebol . Y mae yn ddiammeu fod dy- muniad traddodiadol am feddiannu ...
... ychydig i yru Ewrop yn wenfflam . Am y tro cyntaf fe allai yn ei hanes , y mae y Llywodraeth Rwssiaidd yn cael ei gwthio i ryfel gan symudiad poblogaidd anwrthwynebol . Y mae yn ddiammeu fod dy- muniad traddodiadol am feddiannu ...
˹éÒ 43
... ychydig i argraffu credin- iaeth na chyfranogai neb o honynt hwy eu hunain o honi ar feddyliau y miliynau , a hyny mor ddwfn fel ag i sicrhâu parhâd iddi o oes i oes . Ac yn olaf , rhaid credu mai ymysg y werin y ceir y grediniaeth , ac ...
... ychydig i argraffu credin- iaeth na chyfranogai neb o honynt hwy eu hunain o honi ar feddyliau y miliynau , a hyny mor ddwfn fel ag i sicrhâu parhâd iddi o oes i oes . Ac yn olaf , rhaid credu mai ymysg y werin y ceir y grediniaeth , ac ...
˹éÒ 54
... ychydig o gymeriadau dewisol ag yr ydym yn foddlawn eu hystyried yn eithriad i hyn ; dynion sydd wedi llenwi y fath le pwysig yn hanes eu gwlad , a'u bywydau mor lawn o'r egwyddorion sydd yn hanfodol i fywyd uchaf y wladwriaeth , fel y ...
... ychydig o gymeriadau dewisol ag yr ydym yn foddlawn eu hystyried yn eithriad i hyn ; dynion sydd wedi llenwi y fath le pwysig yn hanes eu gwlad , a'u bywydau mor lawn o'r egwyddorion sydd yn hanfodol i fywyd uchaf y wladwriaeth , fel y ...
©ºÑºÍ×è¹æ - ´Ù·Ñé§ËÁ´
¤ÓáÅÐÇÅÕ·Õ辺ºèÍÂ
achos addysg aelodau aeth allai allan allu amcan amgylchiadau amlwg amryw arno arnynt Assyria blaid bobl bron buasai byddai bynag bywyd ceir cyfieithiad cyfryw cyffredin cyntaf dangos dano diwedd dwyn dyddiau dyfod Dyma dynion dyweyd ddau ddeall ddyn edrych egwyddorion eiddo Eisteddfod enaid eraill fawr fewn flwyddyn fodd fwyaf fydd fyned fyny fywyd ffordd gair gall gallu ganddo geiriau gellir genym gilydd Gladstone golwg goreu gwahanol gwaith gwbl gwneuthur gyda'r gymaint gymeryd hanes hollol hono honynt hunain hwnw hynod iachawdwriaeth iddi Iwerddon John lawer llall llyfr Llywodraeth maent mawrion meddwl mesur modd mwyaf myned naill natur neillduol newydd nifer oddiwrth pethau pryd Pwyllgor rhaid rhan rhoddi rhwng rhyw sefyllfa sicr sylw syniad tuag uchel unrhyw unwaith uwch weled wneyd ychydig ydoedd ydym ydynt ymlaen ynddo Ysbryd ystyr
º·¤ÇÒÁ·Õèà»ç¹·Õè¹ÔÂÁ
˹éÒ 119 - The wish, that of the living whole No life may fail beyond the grave, Derives it not from what we have The likest God within the soul? Are God and Nature then at strife, That Nature lends such evil dreams? So careful of the type she seems, So careless of the single life...
˹éÒ 118 - Oh yet we trust that somehow good Will be the final goal of ill, To pangs of nature, sins of will, Defects of doubt, and taints of blood ; That nothing walks with aimless feet ; That not one life shall be destroyed, Or cast as rubbish to the void, When God hath made the pile complete...
˹éÒ 120 - Who breaks his birth's invidious bar, And grasps the skirts of happy chance, And breasts the blows of circumstance, And grapples with his evil star; Who makes by force his merit known And lives to clutch the golden keys, To mould a mighty state's decrees, And shape the whisper of the throne ; And moving up from high to higher, Becomes on Fortune's crowning slope The pillar of a people's hope, The centre of a world's desire...
˹éÒ 118 - I envy not in any moods The captive void of noble rage, The linnet born within the cage, That never knew the summer woods: I envy not the beast that takes His license in the field of time...
˹éÒ 143 - The dripping sailor on the reeling mast Exults to bear, and scorns to wish it past. Where lies the land to which the ship would go ? Far, far ahead, is all her seamen know. And where the land she travels from ? Away Far, far behind...
˹éÒ 381 - ... pain, never ache; if one where joy, never gladness, &c. — thus to mince the matter we thought to savour more of curiosity than wisdom, and that rather it would breed scorn in the atheist than bring profit to the godly reader. For is the kingdom of God become words or syllables? Why should we be in bondage to them if we may be free...
˹éÒ 143 - Linked arm in arm, how pleasant here to pace ; Or, o'er the stern reclining, watch below The foaming wake far widening as we go. On stormy nights when wild north-westers rave, How proud a thing to fight with wind and wave ! The dripping sailor on the reeling mast Exults to bear, and scorns to wish it past.
˹éÒ 307 - Jane Eyre, who had been an ardent, expectant woman - almost a bride, was a cold, solitary girl again: her life was pale; her prospects were desolate. A Christmas frost had come at midsummer; a white December storm had whirled over June; ice glazed the ripe apples, drifts crushed the blowing roses; on hayfield and cornfield lay a frozen shroud: lanes which last night blushed full of flowers, today were pathless with untrodden snow; and the woods, which twelve hours since waved leafy and fragrant as...
˹éÒ 119 - I falter where I firmly trod, And falling with my weight of cares Upon the great world's altar-stairs That slope thro' darkness up to God, I stretch lame hands of faith, and grope, And gather dust and chaff, and call To what I feel is Lord of all, And faintly trust the larger hope.
˹éÒ 122 - How pure at heart and sound in head, With what divine affections bold Should be the man whose thought would hold An hour's communion with the dead. In vain shalt thou, or any, call The spirits from their golden day, Except, like them, thou too canst say, My spirit is at peace with all.