ภาพหน้าหนังสือ
PDF
[ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors]

1) Epist. 44. ad Hincmar. p. 86. 2) Epist. 4. p. 13. 3) Virg. Eclog. X, 8: Non canimus surdis. 4) Epist. 20. p. 41. 5) Virg. Georg I, 488: nec diri toties arsere cometae. 6) De tribus quaestionibus lib. p. 222. 7) Virg. Aen. XI, 309. 8) Virg. Georg III, 42: Te sine nil altum mensinchoat. 9) Dante Parad. XV, 26. 10) Purgat. XXI, 91ff.

[ocr errors][subsumed]

1) Infern. I, 85.

2) Virg. Aen. VI, 376: Desine fata deum flecti sperare precando.

3) Purgat. VI, 28 ff.

4) Virg. Aen. II, 426 f. Derselbe Ausdruck justissimus unus kommt noch einmal vor Aen. VII, 535.

5) Parad. XX, 67 ff.

[ocr errors]

was nicht von der Sterblichen Herzen erzwingst du Gräuliche Goldesbegier.

[merged small][ocr errors]

1) Vergl. meine Mythol. und Symb. der christl. Kunst I, 1. S. 264 f. 2) Virg. Aen. III, 56 f. 3) Purgat. XXII, 37. 4) Wie er selbst erzählt, De educat. liber. Lib. IV. c. 19. in Max. bibl. patr. T. XXVI. p. 657.

[ocr errors][merged small][ocr errors]

1) Ebendas p. 759 ff. 2) Am a. O. c. 18. p. 656. e. übers von Köhler 1856. S. 175. 3) c. 19. p. 657. e. 4) c. 18. p. 656. h. sq.

[ocr errors]

- 1. Götter.
Aen. II, 777. Non haec sine numine divum
Eveniunt.*)
Ecl. I, 6. Deus nobis haecotia fecit.*)

Aen. I, 11. Tantaene animis coelestibus irae?“)

– VI, 376. Desine, fata deum flecti sperare precando.*)

– VII, 312. Flectere si nequeo Superos Acheronta movebo. ")

2. Die natürlichen Schranken des Menschen.

Ecl. VIII, 63. Non omnia possumus omnes.")
Aen. V, 231. Hossuccessusalit,possuntquiapossevidentur.”)

[ocr errors]

Aen. VI, 620. Discitejustitiam monitietnontemnere divos.") – X, 501. Nescia mens hominum fati sortisque futurae, Et servare modum, rebus sublata secundis. *")

1) Von der Art ist in psychologischer Hinsicht der Spruch: Aen. I, 26. manet alta mente repostum. # den bekanntesten und eindringlichsten Sprüchen, welche die Geschichte eines Vaterlandes betreffen, gehören: Aen. I, 33. Tantae molis erat Romanam condere gentem. Und Aen. VI, 845. Tu maximus ille es (nach Ennius) Unus qui nobis cunctando restituis rem. 2) Nicht ohn' obwaltende Götter Traf dies ein. 3) Ein Gott hat diese Ruh uns gewähret. 4) Glüht so heftig in himmlischen Seelen der Unmut? 5) Ende den Ä daß Göttergeschick sich wende dem Anflehn. 6) Bleiben die Oberen mir unbewegt, in den Acheron stürm ich! 7) Nicht alles ja können wir alle. 1. 8) Jene schwelt der Erfolg; man kann, weil zu können man scheinet. 9) Lernet gewarnt recht thun, und nicht misachten die Götter 10) Menschliches Herz, unkundig der Schicksale, welche bevorstehn Und zu bewahren das Maß, wenn glückliche Tag' es erheben!

« ก่อนหน้าดำเนินการต่อ
 »