Quaerenda. videtis, Quam vestrae fecere manus, melioribus, opto, Auspiciis, et quae fuerit minus obvia Grais. Si quando Thybrim vicinaque Thybridis arva Intraro gentique meae data moenia cernam, Cognatas urbes olim populosque propinquos, Epiro, Hesperia, quibus idem Dardanus auctor Atque idem casus, unam faciemus utramque Troiam animis; maneat nostros ea cura nepotes. (b) Verane te facies, verus mihi nuntius adfers, Nate dea? vivisne? aut, si lux alma recessit, Hector ubi est? dixit, lacrimasque effudit et

Effigiem Xanthi Troiamque

omnem

Implevit clamore locum. Vix pauca furenti
Subicio et raris turbatus vocibus hisco:
Vivo equidem, vitamque extrema per omnia
duco;

Ne dubita, nam vera vides.

Heu! quis te casus deiectam coniuge tanto
Excipit? aut quae digna satis fortuna revisit
Hectoris Andromachen? Pyrrhin conubia
servas ?

(c) Senserat tamen hibernis egrediens, murmur in agmine esse quaerentium, en unquam liberi militaturi essent, scripseratque senatui non tam, quid desiderarent, quam quid meruissent: bona fortique opera eorum se ad eam diem usum, neque ad exemplum iusti militis quicquam eis praeter libertatem deesse. De eo permissum ipsi erat, faceret, quod e re publica duceret esse. Itaque priusquam cum hoste manum consereret, pronuntiat, tempus venisse eis libertatis, quam diu sperassent, potiundae. Postero die signis collatis dimicaturum puro ac patenti campo, ubi sine ullo

insidiarum metu vera virtute geri res posset. Qui caput hostis rettulisset, eum se extemplo liberum iussurum esse ; qui loco cessisset, in eum servili supplicio animadversurum; suam cuique fortunam in manu esse.

(d) Itaque claudendas cuncti portas et custodiendam urbem censere; sed non ab iisdem omnes timere nec eosdem odisse. Ad militare genus omne partemque magnam plebis invisum esse nomen Romanum; praetores optimatiumqe pauci, quanquam inflati vano nuntio erant, tamen ad propius praesentiusque malum cautiores esse. Et iam ad Hexapylum erant Hippocrates atque Epicydes, serebanturque colloquia per propinquos popularium, qui in exercitu erant, ut portas aperirent sinerentque communem patriam defendi ab impetu Romanorum. Iam unis foribus Hexapyli apertis coepti erant recipi, cum praetores intervenerunt. Et primo imperio minisque, deinde auctoritate deterrendo, postremo, ut omnia vana erant, obliti maiestatis precibus agebant, ne proderent patriam tyranni ante satellitibus et tum corruptoribus exercitus.

(e)

Vos Caesarem altum, militia simul
Fessas cohortes addidit oppidis,
Finire quaerentem labores

Pierio recreatis antro.

Vos lene consilium et datis et dato
Gaudetis, almae. Scimus ut impios
Titanas immanemque turmam
Fulmine sustulerit caduco,

Qui terram inertem, qui mare temperat
Ventosum, et urbes regnaque tristia
Divosque mortalesque turbas
Imperio regit unus aequo.

2. Parse-Aulai, ancipiti, victricia, operata, caprigenum, semesam, deciens, anciliorum, volgarit. 3. Comment upon the construction of-Nymphas venerabar agrestes rite secundarent visus-portus ab euroo fluctu curvatus in arcum-metus agit excutere rudentes-ne deesset pro parte sua concitando bello-minus duo milia hominum effugerunt-Dinomeni fuit nomen.

4. Draw a map of Sicily, inserting the towns, &c., mentioned by Vergil in Aeneid III.

5. Explain-dies comitialis, sors praerogativae, pomoerium, pulvinaria, publicus equus, capitis minor, profanum volgus, movet urna nomen. What is the exact meaning of-provincia, adolere, medix tuticus, monumenta ?

6. Translate the following passage:

"Offendit" inquit "te, A. Corneli, vosque, patres conscripti, circumfusa turba lateri meo: quin eam diducitis a me singuli vestris beneficiis, intercedendo, eximendo de carcere cives vestros, ex eo quod affluit opibus vestris sustinendo necessitates aliorum? Sed quid ego vos, de vestro impendatis, hortor? Sortem aliquam ferte, de capite deducite quod usuris pernumeratum est: iam nihilo mea turba quam ullius conspectior erit. At enim quid ita solus ego civium curam ago? Nihilo magis quod respondeam habeo, quam si quaeras, quid ita solus Capitolium arcemque servaverim. Et tum universis quam potui opem tuli, et nunc singulis feram. Nam quod ad thesauros Gallicos attinet, rem suapte natura facilem difficilem interrogatio facit. Cur enim quaeritis, quod scitis? Cur, quod in sinu vestro est, excuti iubetis potius quam ponatis, nisi aliqua fraus subest?"

GREEK.-PART II. (TRANSLATION.)

Professor Tucker and Mr. Tubbs.

1. Translate, with brief marginal notes where you think them desirable

(a)

(b)

ὑμᾶς δὲ χρὴ νῦν, καὶ τὸν ἐλλείποντ ̓ ἔτι
ἥβης ἀκμαίας, καὶ τὸν ἔξηβον χρόνῳ,
βλαστημὸν ἀλδαίνοντα σώματος πολὺν,
ὥραν ἔχονθ ̓ ἕκαστον, ὥστε συμπρεπές,
πόλει τ' ἀρήγειν καί θεῶν ἐγχωρίων
βωμοῖσι, τιμὰς μὴ ἐξαλειφθῆναί ποτε,
τέκνοις τε, γῇ τε μητρὶ, φιλτάτῃ τροφῷ·
ἡ γὰρ νέους ἕρποντας εὐμενεῖ πέδῳ
ἅπαντα πανδοκοῦσα παιδείας ὄτλον
ἐθρέψατ' οἰκιστῆρας ἀσπιδηφόρους
πιστοὺς ὅπως γένοισθε πρὸς χρέος τόδε.
καὶ νῦν μὲν ἐς τόδ ̓ ἦμαρ εὖ ῥέπει θεός
χρόνον γὰρ ἤδη τόνδε πυργηρουμένοις
καλῶς τὰ πλείω πόλεμος ἐκ θεῶν κυρεῖ.
νῦν δ ̓ ὡς ὁ μάντις φησὶν, οἰωνῶν βοτὴρ,
ἐν ὠσὶ νωμῶν καὶ φρεσὶν πυρὸς δίχα
χρηστηρίους ὄρνιθας ἀψευδεῖ τέχνῃ
οὗτος τοιῶνδε δεσπότης μαντευμάτων
λέγει μεγίστην προσβολὴν ̓Αχαιΐδα
νυκτηγορεῖσθαι καπιβουλεύσειν πόλει.

πέφρικα τὰν ἀλεσίοικον θεὸν, οὐ θεοῖς ὁμοίαν,
παναληθῆ κακύμαντιν πατρὸς εὐκταίαν
Ἐρινὺν

τελέσαι τὰς περιθύμους κατάρας Οιδιπόδα βλαψιφρόνος,

παιδολέτωρ δ' ἔρις ἅδ' ὀτρύνει.

ξένος δὲ κλήρους ἐπινωμᾷ Χάλυβος Σκυθῶν ἄποικος,

κτεάνων χρηματοδαίτας πικρός, ὠμόφρων σίδαρος,

χθόνα ναίειν διαπήλας ὁπόσαν καὶ φθιμένοισιν κατέχειν

τῶν μεγάλων πεδίων ἀμοίρους.

(ε) οἶμαι γὰρ ἂν μηδένα ἀντειπεῖν ὡς οὐχ, ὅσα πώποτε τῇ πόλει γέγονεν ἢ νῦν ἔστιν ἀγαθὰ ἢ θάτερα, ἵνα μηδὲν εἴπω φλαῦρον, ἐκ τῆς τῶν τριήρων τὰ μὲν κτήσεως, τὰ δ ̓ ἀπουσίας γέγονεν. οἷον πολλὰ μὲν ἄν τις ἔχοι λέγειν καὶ παλαιὰ καὶ καινά· ἃ δ ̓ οὖν πᾶσι μάλιστ ̓ ἀκοῦσαι γνώριμα, τοῦτο μὲν, εἰ βού λεσθε, οἱ τὰ προπύλαια καὶ τὸν παρθενῶνα οἰκοδομ ήσαντες ἐκεῖνοι καὶ τἄλλα ἀπὸ τῶν βαρβάρων ἱερὰ κοσμήσαντες, ἐφ ̓ οἷς φιλοτιμούμεθα πάντες εἰκότως, ἴστε δήπου τοῦτο ἀκοῇ, ὅτι τὴν πόλιν ἐκλιπόντες καὶ κατακλεισθέντες εἰς Σαλαμῖνα, ἐκ τοῦ τριήρεις ἔχειν πάντα μὲν τὰ σφέτερα αὐτῶν καὶ τὴν πόλιν, τῇ ναυμαχίᾳ νικήσαντες, ἔσωσαν, πολλῶν δὲ καὶ μεγά λων ἀγαθῶν τοῖς ἄλλοις Ελλησι κατέστησαν αἴτιοι, ὧν οὐδ ̓ ὁ χρόνος τὴν μνήμην ἀφελέσθαι δύναται. εἶεν· ἀλλ' ἐκεῖνα μὲν ἀρχαῖα καὶ παλαιά.

(α) ΑΔΕΙΜ. Οὐδέν, ὦ Λυκίνε, χαλεπόν, ἀλλά με κενή τις ἔννοια μεταξὺ βαδίζοντα ὑπελθοῦσα παρακοῦσαι ὑμῶν ἐποίησεν ἀτενὲς πρὸς αὐτὴν ἅπαντι τῷ λογισμῷ ἀποβλέποντα.

ΛΥΚ. Τίς αὕτη; μὴ γὰρ ὀκνήσῃς εἰπεῖν, εἰ μή τίς ἐστι τῶν πάνυ ἀπορρήτων. καίτοι ἐτελέσθημεν, ὡς οἶσθα, καὶ στέγειν μεμαθήκαμεν.

ΑΛΕΙΜ. 'Αλλ' αἰσχύνομαι ἔγωγε εἰπεῖν πρὸς ὑμᾶς· οὕτω γὰρ μειρακιώδες ὑμῖν δόξει τὸ φρόντισμα.

ΛΥΚ. Μῶν ἐρωτικόν ἐστιν; οὐδὲ γὰρ οὐδὲ τοῦτο ἀμυήτοις ἡμῖν ἐξαγορεύσεις, ἀλλὰ ὑπὸ λαμπρᾷ τῇ δαδὶ καὶ αὐτοῖς τετελεσμένοις.