Or. de Permut. p. 278, 57: ὁρᾷ γὰρ ὑμᾶς μὲν λίαν, ταχέως απατη δεχομένους τὰς αἰτίας καὶ τὰς διαβολάς *). Panath. p. 207, 34 ὡς μὲν οὖν ἐλυπήθην καὶ συνεταράχθην ακούσας αποδέξασθαι τινας τοὺς λόγους τούτους; οὐκ ἂν δυναίμην εἰπεῖν. Εpists ad Dionys p. 386, 21 ἐγὼ δ ̓ εἰ μὲν ἀπεδεχόμην τοὺς λόγους τούτους, ἐκείνων, πολλὴν ἂν ἡσυχίαν εἶχον. Οr. de Permut. p. 278, 12.1299, 22.1825, 14. Billigend aufnehmen, billigen, loben, achten, schätzen, lieben.s Panath. p. 207, 29. 224, 29 239, 17. 35. 245, 12, 249, 3, 255,] 36. Nicocl. p. 21, 86, Paneg. p. 33, 29 - τοὺς οὐδὲν ἀποδεξαμέτο νους τῶν εἰκῇ λεγομένων. Oro de Pace p. 15%, 30%, οὐκ ἀγνορα δι ὅτι τὸν μὲν περὶ τῶν τυράννων λόγον ἀποδέχεσθε. Panath. p. 207, 3: ἐμοῦ δὲ τοὺς λόγους ἐπαινοῦντες αὐτῷ μοι φθονοῦσι, δι' οὐδὲν ἕτερον ἢ διὰ τούτους οὓς ἀποδεχόμενοι τυγχάνουσιν. Or, de Retr mut. p, 319, 5: ἀποδέχονται μᾶλλον τοὺς γυμναζομένους τῶν φιτί λοσοφούντων. Οr. ad Demon, p. 8, 11: μᾶλλον ἀποδέχου δικαίαν πενίαν ἢ πλοῦτον ἄδικον. ρ. 7, 31. 7, 1645 μηδένα ζήλου τῶν ἐξι ἀδικίας **) κερδαινόντων, ἀλλὰ μᾶλλον ἀποδέχου τοὺς μετὰ δικαιότε σύνης ζημιωθέντας. p. 5, 28. 6, 20: ἐὰν ἀποδέχῃ τῶν φίλων τους πρὸς τὸ φαυλότατον χαριζομένους, οὐχ ἕξεις ἐν τῷ βίῳ τοὺς πρὸς τὸ βέλτιστον ἀπεχθανομένους. P. 9, 22: τὸν γὰρ αὐτῷ τὰ βέλτιστα πράττειν ἐπὶ τάττοντα, τοῦτον εἰκὸς καὶ τῶν ἄλλων) τοὺς ἐπὶ τὴν ἀρετὴν παρακαλοῦντας ἀποδέχεσθαι. Epist. ad Αrchidam. p. 405. 18: πάντες ἄνθρωποι μείζω χάριν ἔχουσι τοῖς ἐπαινοῦσιν ἢ τοῖς συμβουλεύουσι, τοὺς μὲν γὰρ ὡς εὔνους ὄντας ἀποδέχονται, για zwei Handschriften ὑπολαμβάνουσι geben. Epist. ad Timoth. p. 401, 35: σὲ δ ̓ ἀποδέχομαι. Epist. Alexand. p. 395, 32; τῶν τε γὰρ που λιτῶν ἀποδέχεσθαί σε τῶν ἡμετέρων οὐ τοὺς ἠμεληκότας αυτών ε Wiᾳ ἀκούειν, ἀνέχεσθαι und ähnliche Verba, so wird auch αποδέ χεσθαι mit dem Genitiv construirt. Or. adv. Callimach. p. 361, 361 ὥστ ̓ οὐδὲν ἂν δικαίως αὐτοῦ λέγοντος, ἀποδέχοισθε, wiewohl hier οὐδὲν Objekt sein kann. Or adv. Euthyn. p. 384, 4: εἰ ἀποδέξεσθε

elsa y Demosth. de Coron. 7 p. 201. τὰς αἰτίας καὶ τὰς διαβολάς, από ἐκ τοῦ πρότερος λέγειν ὁ διώκων ισχύει, οὐκ, ἕνα τῷ φεύγοντι παρελθεῖν, Besonders liebt Plutaroh die Verbindung von airia und daßoln. Vitt, Id P 34, 30, IV 142, 9. 328, 7, III p. 41, 18. 228, 19. TV p. 178, 7.

7.5

ἐξ ἀδικίας, aus Ungerechtigkeit, ungerechter Treise Xenoph. Chat! Anab! 1, 9, 16. τῶν ἐκ τοῦ ἀδίκου φιλοκερδούντων. Cyrop. VI, 8, 18. de Rep. Lacedaem. VII, 6: τό γε μὴν ἐξ ἀδίκων χρηματίζεσθαι καὶ ἐν τοῖς ποιους τους διευκόλυσε. Auidorid. der Myst. 144 p. 125. Aristoph. Plut. 761 : 9 ἐκ δικαίου τὸν βίον κεκτημένοι. Plutarch 1 p. 194, 21, ποριζομένους ἐξ ἀδικίας. Herodian. VI, 1 p. 118, 28: κληρονομίας ἐξ ἐπηρείας ὑφαρ πασάσης ἐκείνης. Cr. 4. Lex. Platon. p. 649 2 1 0 xygaben Handschriften τοὺς ἄλλους, so würde ich dies vorziehen. Sb jetzt nach dem Urbinas statt τῶν ἄλλων Panath. p. 299, 37, τοῖς ἄλε τοις τοῖς εν φρονούσιν. Χenoph. Cyrop. II, 3, 29: καλέσας τὸν Κύρον Handschriften τους άλλους. Hellen. V, 4, 13. τοῖς ἄλλοις τοῖς τηλικούτοις. Demosth. de Coron 163 γ. 251. τῶν ἄλλων τῶν συνεργῶν.

"

καὶ τῶν ἄλλων τοὺς ἐπικούς

ביי

tôv tà toiαvta keyóvtøv.Lysias de Vuln 18 pl 2034 bỏ qão dopúer ρίον λαβεῖν προθυμοῦνται, ἀλλ' ἐκ τῆς πατρίδος ἐκβαλεῖν αὐτὸν ποι οῦνται ὡςθ ̓ ὑμῖν προςήκει μὴ ἀποδέχεσθαι αὐτοῦ διὰ τοῦτο οὐκ ἀξιοῦντος βασανισθῆναι τὴν ἄνθρωπον, am welcher Stelle vielleicht boyov noιouvraι zu lesen ist. Dinarch contr. Dem. 113p178 un aлodexedε AUTOV Cf. Thomas Mag. p. 50,13. Voemel Hegesipp.p. 78. Absolut steht das Verbum, Panath. 245, 28: zavra (ð AUTOU Svakεy Dévτos anεdé§άun áévy welche Stelle zu. vergleichen ist zu Areopag. p. 180, 1: ἐπήνεσαν μὲν ώς οἷόν τε μάλιστα, wo die Nails gata uɛ für uèv hat. Panath. p. 242, 34: é¤ývkσk d' as doverov ahora. Absolut findet sich nawiiv Vielfach bei Xenophon Cf Hel-> len. IV, 8, 2. Cyrop. III, 2, 23,V,8,8V, 2, 22. VII, 5, 50. Blu tarch. Vitt. I. p. 67,4: ἐπαινεῖν καὶ δέχεσθαι προσποιούμενος, και vielleicht aлodézovat zu lesen ist. IV'sp. 250, 10: traividas nal ἀποδεξάμενος, αιμοπάν και τότ for gražia prar las giann na 199 Xtra gol και

Or. ad Demon., p. 4, 28: up' v zoattiadau tηu pezův aïaxeòv, τούτων ἐγκράτειαν ἄσκει πάντων, κέρδους, ὀργῆς, ἡδονῆς, λύπης Seltner sind die Beispiele, wo wie hier toutons von Toúzov getrennt ist. Philipp. p. 95, 34; tour ouv ¿Serágas änarta, Panath. p.247, 28: πᾶσι παραγεγενημένα τούτοις, vulgὸ τούτοις παραγεγενημένα. Areopag. p. 135, 9: πάντα λογισάμενοι ταῦτα; vulgo ταῦτα πάντα Loyoάuevo. Wie an letzterer Stelle, so schwankt die Stellung beider Wörter auch Philipp. p. 95, 22: πάντα γὰρ ταῦτα παρῶν αὐτῇ προτε τειν, vulgo ταῦτα γὰρ ἅπαντας Archidam. p. 112, 14: ἄσμένοι δι' αὐτ τοὺς ἅπαντες οὗτοι δέξονται, vulgo οὗτοι ἅπαντες. Aeginet, p. 371, 25: πάντα ταῦθ ̓ ὑπέμενον, vulgo ταῦτα πάντα. Welche Stellung die vorzüglichere sei, oder welche vom Schriftsteller selbst herrühre, ist schwer zu sagen, da man die eine fast eben so oft findet wie die andere. Ohne Variante heisst es távra rauta in folgenden Stellen. Or, contr. Sophist. p-258, 14: ἅπαντα ταῦτα συλλογισάμενοι. Οr. ad Nigodl. p. 11, 111 Nicocl. p. 27, 33. 31, 37., Paneg, p. 37, 5. 39, 36. 62,8. Philipp. poj 75, 3. de Pace p. 142, 10. Euagor. p. 172, 17. Busir. p. 197, 33. Panath. p. 209, 13. 210, 14. 215, 27. 219, 23. 228, 18. 240, 28. 248, 24. 253, 4. Or. de Permut: 295, 29:297, 13. Trapezit Up! 344. 22. Or. adv. Callimach. p. 358, 33. Epist. ad Archidām, p. 405, 22. Die andere Stellung auta navra, findet sich Or, ad Demon. p. 3. 29, 329. ad Nicocl. p. 13, 35. Paneg. p. 39,-1 56, 17. Philipp. p. 94, 28, Euagor. p. 168, 3.173, 10. Helen Laud. p. 185,037. Panath. p.205, 23. 241, 33. contt, Sophist. p. 260, 28. de Permut, p. 281, 13. 285, 29. 291, 7. 294, 20. Aeginet. p. 374, 27. adv. Euthyn. p. 381, 3. Epist. ad Philipp. I p. 387, 34. ad Timoth. p. 401, 22, Paneg. p. 43, 17: τυγχάνουσι δ ̓ οὗτοι μὲν ἅπαντες ἡμῖν ἐπιβουλεύσαντες, ἡ δὲ πόλις πρὸς ἅπαντας τούτους διακινδυνεύσασα. Cf Lobeck Soph. Aiac. 1023 p. 423. Jacobitz Lucian. Char. p. 63. Im Folgenden kann zu πονηροίς, was die besten Handschriften fur λυπηροῖς geben, verglichen werden Rhetor. Graec. I.p 276, 15 à tois noungoîs vou

༦

τερπνοῖς *). Ich würde πονήροις accentuiren, wenn sich das überall bestätigte, was nach alten Grammatikern unter Andern Goeller Thucyd. VIII, 24 p. 450 annimmt, dass nämlich nur πόνηρος unglücklich, που νηρός aber schlechtheisse.

n

Or, ad Demon... p. 5, 21 : δοκίμαζε τους φίλους ἔκ τε τῆς περὶ τὸν βίον ἀτυχίας καὶ τῆς ἐν τοῖς κινδύνοις κοινωνίας· τὸ μὲν γὰρ χρυσίον **) ἐν τῷ πυρὶ βασανίζομεν, τοὺς δὲ φίλους ἐν ταῖς ἀτυχίς αις διαγιγνώσκομεν. Wie die erstern Worte jetzt beschaffen sind, geben sie keinen andern, als diesen Sinn: Prufe die Freunde nach dem Missgeschicke im Leben, und nach ihrer Theilnahme in Gefahren. st das aber ein veraünftiger Sinn? Mir scheint ἀτυχίας verdorben, und dafiit gelesen werden zu müssen εὐπορίας, Hülfe, Beistand, über welche Bedeutung des Wortes man sehe Archiv. III, 4 p. 613. Archi dam. p. 112, 14: ἄσμενοι δ' αὐτοὺς ἅπαντες οὗτοι δέξονται καὶ χώ ρα πολλῇ καὶ ταῖς ἄλλαις ταῖς περὶ τὸν βίον εὐπορίαις. Ueber die in den Handschriften ganz gewöhnliche Verwechslung von a und Ev vergleiche Wellauer Apoll. Rhod. II, 548. Wals Rhetor. Gr. I p. 41. Krabinger Synes. de Regn. p. 280. Gefällt aber meine Emendation Hicht, damn rathe ich an, die Partikel σε zu tilgen, und die Stelle so zu fassen: Prüfe die Freunde nach der Theilnahme die sie in unglücklichen und gefahrvollen Lagen des Lebens beweisen. Jenem gebe ich den VorZugs Was die Präposition ex anbelangt, so findet sich dieselbe vielfach bei δοκιμάζειν und ähnlichen Verbis in der Bedeutung zufol ge, nach. Cf. Kuehner Gr. It. p. 272. Heindorf Plat. Phaedon. p. 22. Ast Lex Plat. I p. 648. Areopag. p. 129, 10: οὐ γὰρ ἐκ τῶν πομπῶν τὴν εὐδαιμονίαν ἐδοκίμαζον. Helen. Laud. p. 188, 8. adv. Callimach. p. 365, 3: τοὺς μὲν γὰρ ἄλλους ἐκ τῶν λεγομένων κρίσ νετε Paneg. p. 57, 3. de Perrnut. p. 293, 24. Euagor. p. 171, 26: οὐ γὰρ ἐξ ὧν ἑτέρων ἤκουεν οὔτ ̓ ἐκόλαζεν οὔτ ̓ ἐτίμα τους πολίτας.

Die Präposition x dient zur Angabe der Quelle, woher man die Mittel, etwas auszuführen, hernimmt, in folgenden Stellen. Trapezit. p. 348, 8: ἐκ τοῦ διεφθαρμένου γραμματείου τὴν ἀπολογίαν ποιή

*) Diese Worte sind unstreitig aus unserer Stelle entnommen, wie denn die Rhetoren zuweilen ganze Sätze aus Isocrates zu ihrem Gebrau che machen. Rhet. Gr. I. p. 231. 10: ἀπολογεῖσθαι μὲν γὰρ προσήκει περὶ τῶν ἀδικεῖν αἰτίαν ἐχόντων, ἐπαινεῖν δὲ τοὺς ἐπὶ ἀγαθῷ τινι διαφέ ροντας. Helen. Laud. p. 182, 21. - Rhet. Gr. I p. 276, 11: τὸ μηδὲν ἔτες ρον πλέον ἔχειν παρ' ἐκείνοις εὐδοκιμεῖ. Nicocl. p. 22, 34. — Rhet. Gr. I. p. 355, 25: ἀδελφοὶ δὲ γεγονότες ἀδελφὰς ἔσχον ἐν τῇ Τροίᾳ τὰς ἀρε Ρ τας, wo man ἐξ ἀδελφῶν erwarten sollte wie Helen. Laud. p. 184, 6: ἀδελφῶν γὰρ γεγονότες - ἀδελφὰς καὶ τὰς ἐπιθυμίας ἔσχον. Wegen γάρ, wofür hier die Vulgata gleichfalls dè hat, sehe man Euagor. p. 173, 34. με το 9) το χρυσίον ist wohl in τὸν χρυσόν zu ändern. Oroad Nicocl. p. 10, 23. Panath. p. 211, 20: τὸν χρυσὸν θεωροῦμεν καὶ δοκιμάζομεν ἕτερα παραδεικνύοντες. Suidas Lex. I p. 639. 2: τῷ γὰρ ὄντι συνέβαινε τους τῷ ὄντι φιλοσοφίας ἐρῶντας τῶν νέων ὥςπερ ἐν πυρὶ χρυσὸν δοκιμά ζεσθαι. Menander: χρυσὸν μὲν οἶδεν εξελέγχεσθαι πυρί. Chilon: ἐν λιθίναις ἀκόναις ὁ χρυσὸς ἐξετάζεται.

197

σέσθαι. Or. de Permut. p. 290, 37. Busir. p. 196, 10. Paneg. p. 44, 34: ὅμως δ ̓ ἐκ τῶν ὑπολοίπων- οὐκ ὀκνητέον μνησθῆναι περὶ αὐτῶν. Philipp. p. 95, 24: ἐκ δὲ τῆς Μαραθώνι μάχης - ἅπαντες · αὐτὴν ἐγκωμιάζουσιν. Or. de Bigis p. 339: οἱ μὲν ἐνδεεστέρως ἐκεί νου λειτουργήσαντες ἐκ τούτων σφᾶς αὐτοὺς ἐγκωμιάζουσιν. Οr. de Pace p. 144, 33: τὴν πόλιν ἐκ τῶν τότε πραχθέντων ἐγκωμιάζειν. Paneg. p. 40, 28. Panath. p. 225, 9. Häufig wird aber die Quelle als das Mittel betrachtet, wodurch etwas zu Stande gebracht wird. Or. ad Demon. p. 10, 25. de Pace p. 142, 10: μόλις γὰρ ἄν τις ὑμᾶς ἐξ ἁπάντων τούτων ἐπὶ τὸ βέλτιον φρονῆσαι δυνηθείη προσ γαγεῖν. Or. ad Nicocl. p. 11, 33: ἐξ ὧν ἂν τις μάλιστα δύναιτο κατὰ τρόπον διοικεῖν. Busir. p. 194, 21: ἐκ δὲ φιλοσοφίας χρηματ τίζεσθαι ζητοῦσιν. Thucyd. lli, 45: ἐκ τῶν ὑποδεεστέρων κινδυ νεύειν. Merkwürdiger ist die Stelle Or. de Pace p. 149, 23: πώς ἂν ταύτην ἐκ τῆς παρούσης ἀπορίας κτήσασθαι δυνηθεῖμεν; wie könnten wir diese bei dem gegenwärtigen Mangel erwerben? Diese Stelle zeigt übrigens, dass ὁρμηθέντας, was Wolf hinzusetzen wollte, unno thig ist Euagor. p. 174, 35 : ἠπίστατο μὲν γὰρ πολλοὺς — ἐκ ταπει» νῶν καὶ φαύλων πραγμάτων μεγάλας δυναστείας κατεργασαμένους *), bei niedrigen und schlechten Umständen. Demosth. de Coron. 237 p. 273: ἐκ τοιούτων ἐλαττωμάτων ἐγὼ συμμάχους μὲν ὑμῖν ἐποίησα. Rhetor. Graec. I p. 230, 12: ἄξιον δὲ ἄγασθαι καὶ τὸν ἐκ βαναύ σου τέχνης ἢ πονηρᾶς τύχης ἀγαθὸν δυνηθέντα τι ἐργάσα

σθαι.

Or. ad Demon. p. 7, 33: πείθου μὲν καὶ τοῖς νόμοις τοῖς ὑπὸ τῶν βασιλέων κειμένοις, ἰσχυρότατον μέντοι νόμον ἡγοῦ τὸν ἐκείν νων τρόπον. Coray hat zwar Recht, dass der Gedanke keinen Schaden litte, wenn man καὶ **) nach einigen Handschriften ausliesse. Aber diese Autoritäten, in denen zai fehlt, sind gerade nicht die besten, und da dasselbe sich an vielen Stellen der Art findet, so darf man auch hier nicht an seiner Echtheit zweifeln. Euagor. p. 177, 27: ἡγοῦμαι καλὰ μὲν εἶναι μνημεῖα καὶ τὰς τῶν σωμάτων εἰκόνας, πολὺ μέντοι πλέονος ἀξίας τὰς τῶν πράξεων καὶ τῆς διανοίας. Euagor. p. 164, 7: ἡγησάμην Εὐαγόραν— εὐμενῶς μὲν ἀποδέχεσθαι καὶ ταῦτα, — πολὺ δ ̓ ἂν ἔτι πλείω χάριν ἔχειν, — εἴ τις δυνηθείη περὶ τῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτοῦ καὶ τῶν κινδύνων ἀξίως διελθεῖν

*) κατεργασαμένους ist dort nur soviel wie κατακτησαμένους. Andocid. de Myster. 108 p. 115: τὴν ἀρχὴν τῶν Ἑλλήνων κατειργάσαντο. Xenoph. Anab. VII, 7, 25 : συγκατεργάσασθαί σοι ἀρχήν. Plutarch. Vitt. III ρ. 282, 12: ἣν δὲ τῷ βίῳ παντὶ ἀρχὴν καὶ δυναστείαν διὰ κινδύνων τοσού των διώκων μόλις κατειργάσατο. Or. de Permut. p. 318, 21. 326, 17.

*) Panath. p. 223, 14: ὃ μόνοι καὶ καθ ̓ αὐτοὺς ἔπραξαν, wo die Vulgata και auslässt. Plat. Phaed. p. 67 D: μόνην καθ' αυτήν. Soph. Oed. Tyr. 63: μόνον καθ' αυτόν. Dagegen Herodian III, 6 Ρ. 64, 14: οἳ γὰρ μόνοι καὶ καθ ̓ αὑτοὺς — ἐνικήσατε. Rhetor. Gr. I p. 604, 21: ἐν μιᾷ καὶ μόνῃ φυλακῇ νυκτός. p. 628, 11: μιᾷ καὶ μόνῃ νυκτί.

τῶν ἐκείνῃ *) πεπραγμένων. Andocid. contr. Alcibiad. 19 p. 152: δεινὸν μὲν οὖν ἐστὶ καὶ ὑπὸ τῶν ἀγνοούντων τὰ δίκαια πάσχειν · κακῶς, πολὺ δὲ χαλεπώτερον, ὅταν τις ἐπιστάμενος τὰ διαφέ ροντα παραβαίνειν τολμά. Demosth. de Coron 100 p. 231: καλὸν · μὲν ἐποιήσατε καὶ τὸ σῶσαι τὴν νῆσον, πολλῷ δ ̓ ἔτι τούτου κάλ λιον τὸ – ἀποδοῦναι. Dem. Erotic 39 p. 601: καλὸν μὲν καὶ διὰ τύχην ἐν τοῖς σπουδαιοτάτοις θαυμάζεσθαι, πολὺ δὲ κάλλιον διὰ τὴν ἐπιμέλειαν τὴν αὑτοῦ μηδενὸς τῶν ἐνδόξων ἄμοιρον γενέσθαι. Xenoph. Cyrop. VII, 6, 76: μέγα μὲν γὰρ οἶμαι ἔργον καὶ τὰ ἀρχὴν καταπράξαι, πολύ δ ̓ ἔτι μεῖζον τὸ λαβόντα διασώ σασθαι. 1111, 5, 7: καλὸν μὲν γὰρ ἡγεῖτο ὁ Κῦρος καὶ ἐν οἰκίᾳ εἶναι ἐπιτήδευμα τὴν εὐθημοσύνην,πολὺ δὲ ἔτι κάλλιον ἐνόμιζε τὴν τῶν στρατιωτικῶν φυλῶν εὐθημοσύνην εἶναι. Hierhin gehört auch die Stelle Panegyr. p. 42, 4: θαυμαζόμενοι δὲ καὶ διὰ τὰς ἄλ λας πράξεις, ἐκ τούτων τῶν ἔργων ἔτι μᾶλλον εὐδοκίμησαν. - Ein zwiefaches καὶ setzte der Sihriftsteller Nicocl. p. 28, 31; ἄξιον μὲν οὖν καὶ τοὺς φύσει κοσμίους ὄντας ἐπαινεῖν καὶ θαυμάζειν, ἔτι δὲ μᾶλλον καὶ τοὺς μετά λογισμοῦ τοιούτους ὄντας, wo die Ab schreiber, weil sie die Stelle nicht gehörig fassten, τοὺς καὶ μετὰ schrieben. Epist. ad Philippi II. p. 391, 18: Εγω διελέχθην μὲν καὶ πρὸς Αντίπατρον περί τε τῶν τῇ πόλει καὶ τῶν σοὶ συμφερόν των ἐξαρκούντως, ὡς ἐμαυτὸν ἔπειθον **), ἠβουλήθην δὲ καὶ πρὸς σὲ γράψαι, — Benseler schrieb neulich nach der Urbinatischen Handschrift ἀκούειν καὶ Euagor. p. 165, 10: τοὺς δ ̓ ἄλλους ἐθιστέον ἀκούειν περὶ ὧν καὶ λέγειν δίκαιόν ἐστιν. Es ist aber, beiläufig gesagt, jenes και nichts werth, es sei denn man setzte es vor ακούειν. So konnte man vermuthen vor γεγόνασιν sei καὶ ausgefallen Archidam. p. 117, 20: ἐπειδήπερ ἐφ' ἡμῶν γεγόνασιν, ἡμεῖς αὐτὰς καὶ δια λύσαι πειραθώμεν. Cf. Thucyd. VI, 13; ἐπειδὴ ἄνευ Αθηναίων καὶ ξυνήψαν πρὸς Σελινουντίους τὸ πρῶτον πόλεμον, μετὰ σφῶν αὐτὸν καὶ καταλύεσθαι. Indessen liessen sich aus Isocrates noch mehrere Stellen anführen, wo nur ein xai steht. — — Uebrigens ist κειμένοις hier soviel wie τεθειμένοις; daher ὑπὸ stehen kann. Ebenso

*) ἐκείνος vertritt häufg die Stelle von αὐτὸς, er. Epist. ad Antipatr. p. 394, 9: διὰ τὸ παῤῥησιάζεσθαι πρὸς αὐτοὺς περὶ ὧν ἐκείνοις συνέφερε, να αὐτούς und ἐκείνοις von denselben Personen zu verstehen sind. Panath. p. 238, 17: στασιάσαι μέν φασιν αὐτοὺς οἱ τακείνων ἀκριβοῦντες. Aeginet. p. 374, 4: δικαίως ἂν παρ ̓ αὐτοῦ διὰ τὰς εὐεργεσίας τὰς εἰς ἐκεῖνον τῶν μεγίστων ἠξιώθην. Helen. Laud. p. 191, 24: πειρασθαί ̇ τι λέγειν περὶ αὐτῆς ἄξιον τῶν ὑπαρχόντων ἐκείνῃ Isaeus de Astyph. Her. 7 p. 110: αὐτῷ καὶ τοῖς ἐκείνου προγόνοις. Or de Hagn. Her. 9 p. 128. φόμεθα δεῖν περὶ τῶν αὐτοῦ τὴν ἐκείνου γνώμην εἶναι κυρίαν. Gf Ast Lex. Plat. I p. 658: Jacobs Achill. Tat. p. 419. Franz Lys. Oratt. p. 285. Schaefer Plutarch. I p. 243, 22. II p. 213, 22. Sauppe Xenoph./ Comment. IV, 1, 1.

14*) Plat. Meron. p. 76 E: ὡς ἐγὼ ἐμαυτὸν πείθω. Aeschin. contr Timarch. 45 P. 264.