Et des Chevaliers anorer 1). Tant vos vuel-je dire de feste Qu'il n'en sont digne ne honeste,
Der Ritter ward geehrt auf's Beste. 255 Jezt muß ich von den Festen sagen, Daß die nicht Würd' und Anstand tragen,
Qui tiennent Corz, se il ne donent Die halten Hof sie dann nicht
Et les festes les en semonent. La Corz quiert bien ce qu'en li doit, Et les festes quierent lor droit; Mès i Roi, li Duc et li Conte
As hautes festes font grant honte; Il n'aiment pas palès ne sales, Mès en maisons ordes et sales Se reponent, et en boschages 2) Les Corz sont povres et ombrages. Lors fuient-il et borz et viles, Mès Dex qui set totes les guiles, Merveillouse justice en prent, Qu'il les fet vivre trop vilment. Mar lor membre du Roi Artu, D'Alixandre et de Juliu, Et des autres Princes vaillanz Qui jà tindrent les Corz si granz. Quel cort tint ore Asuérus! Ele dura cent jorz et plus; Et de l'Emperéor Ferri Vos puis bien dire que je vi Qu'il tint une Cort à Maïence; Ice vos di-je sanz doutance, Conques sa pareille ne fu.
Que sont li Prince devenu! Dex, que vi-je et que voi- gié! Molt malement somes changié. Li siecles fu jà biaus et granz; Or est de garçons et d'enfanz. Li siecles, sachiez voirement,
1) Et de riche vie mener.
Noch was zum Fest sich ziemt bedenken. Verlangt der Hof die schuld'gen Ehren, 260 Soll Recht man auch dem Fest gewähren. Des Hofes Glanz mit Schmach doch strafen
Die Kön'ge jest, Herzög' und Grafen; Sie meiden Schloß und Prunkgemächer, Ziehn vor unsaubre, schmutz'ge Dächer, 265 Herbergen lieber im Busch. — O weh, Wie arm ich und düster die Höfe sel! Da fliehen sie die Städt' und Schlösser. Doch Gott kennt All' die Lumpe besser, Und übt Justiz bewundernswerth, Daß ihnen er Lumpenleben beschert. Ich mahne sie an König Artus, An Alexander und Julius, Und an die tapfren Fürsten all', Die Hof einst hielten mit großem Schall. 275 Welchen Hof hielt nicht Asver? Der dauerte hundert Tag' und mehr. Den Kaiser Friedrich hab' ich gesehn Hof halten zu Mainz, und muß gestehn, Daß niemals einer diesem gleich Erschienen; fest versichr' ich's Euch.
Wie wurden, ach, die Fürsten doch! Was sah ich, Gott? Was seh ich noch? Verändert übel anzusehn
Ist das Geschlecht, sonst groß und schön; 285 Doch Jungen sind's und Kinder jezt. Wenn die Verklein'rung fort sich setzt, Wird es zuletzt so winzig sein,
As Princes le doit- en savoir 2); Doch bei den Fürsten schon! fann
Et puet-en ce prisier, avoir 300 Dont l'en ne fet honor ne bien?
Tout est perdu, n'i a mès rien; Trop est li siecles viz et orz. Certes je vodroie estre morz, Qant moi remembre des Barons 305 Et de lor fez et de lor nons,
Et des hauz Princes honorez Qui tuit sont mort. Or esgardez
Quel eschange nos en avons: Li argens est devenuz plons. 310 Trop bele huevre fet-en d'argent.
Hai! biauz Sire Dex, comment Saime prodom malvese graine! Trop fu l'aventure vilaine.
Qui fu l'Empereres Ferris! 315 Et qui fu li Rois Lois
De France! dont je certains sui Que il ama Dex, et Dex lui. Bien est vuiz de genz le païs. Qui fu li riches Rois Henris!
2) As Princes le poez véoir Et ke l'en doit prisier avoir,
3st alles, nichts ist heilerkoren! Zu sehr fraß um sich das Verderben. Fürwahr, znr Stunde möcht' ich sterben, Gedent' ich der Baron' im Geist, Durch Nam' und Thaten hoch gepreist, Der hohen Fürsten, die so werth, Und all' nun todt sind! und hört, Mit welchem Tausch wir sind behandelt! Das Silber ist in Blei werwandelt; Die Arbeit d raus war allzugut. O lieber Herr Gott, wie verthut Ein Ehrenmann so schlechte Saat? Unheil erwuchs d'raus, Missethat. — Was war der Kaiser Friederich? Und was der König Ludewig Von Frankreich, deß ich sicher bin, Er liebte Gott, und Gott auch ihn? An Männern fast ist's Land verwaist. König Heinrich, dessen Macht man preist,
Qui fu ses filz, li jones Rois! Li prouz, li saiges, li cortois. Et qui refu li Rois Richarz! Qui ne fu avers ne escharz. Et qui fu Joffroi de Bretaingne! Et qui fu li Cuens de Cham- paingne 1)!
Ce fu li plus saiges dou mont. Et qui fu li Cuens de Clermont! Et qui refu li Quens Tiebauz!
Et de Mouçon li Quens Renauz! Li Quens Philippes qui refu!
Diex, quel terrier! Dex, quel escu! Qui refu Marquis de Boloingne! Qui refu li Quens de Borgoingne! Il2) n'ot tel Prince jusqu' Aquitaine.
Et li Cuens Girarz de Vienne Fu molt vaillanz, bien le set-on. Et qui fu li Rois d'Arragon! Plus cortois ne nasqui de mere. Et li Dus Berengiers ses frere! Cil fu molt vaillanz sanz dotance; Ce fu li bons Quens de Provance. Qui fu li autres Quens Remons De Tolouse! certes li mons Fust bien en lui touz emploiez.
Und von Mouçon der Graf Renaud ? Graf Philipp auch o Gottes Se- 330 gen! Welch ein Landherr, welch ein Degen! Was war der Marquis von Boulogne, Der Graf nicht minder von Bourgogne, Dem gleich bis Aquitanien ich keinen fenne
So wie Graf Gerard von Vienne? 335 Wie tapfer der, das weiß man schon. Und auch der König von Arragon, Wie edlern nie eine Mutter gebar; Und sein Bruder, Herzog Berengar, Der strahlt im vollen Heldenglanz. Der edle Graf auch von Provence, Und der andre Graf Raimund Von Toulouse; dem wurde kund Aller Segen der Welt. Bei mei= ner Zeit
Tel jor vi-ge. Molt est chan-Sah ich sie Alle.
Li siecles de tel com jel vi. Quel Prince ot où Roi Amauri! Molt vi gloriouse sa vie La 3) riche terre de Surie.
Was ich sah, wie hat's verwandelt sichh? Welch ein Fürst war König Amalrich? Ich sah, wie in Ruhm sein Leben stand In Syrien, dem reichen Land.
350 Quiez fu li jones Cuens Henris! Se outre mer fust encor vis. Quiex fu li granz Cuens de Geneve! Sa terre est molt de Seignor veve. Quel Prince i ot et quel Baron? 355 Et qui fu li Cuens de Chalon!
Biaus et cortois et quenoissanz, Et de sa richesce vaillanz. Et li granz Dus de Looregne! Ce fu uns des meillors dou regne.
360 Li Cuens Estienes de Borgoingne! Qui fu, certes bien le tesmoigne, Li mieudres et uns des meillors Des Rois et des Emperéors. Et cels dont j'ai oï parler 365 Ne vueil-je pas ci toz nomer. Mès ces Princes ai-ge véuz;
Por ce sui-je plus esperduz Et esbahiz, ce n'est pas gas.
Qui refu le Marchis Comras! 370 Qui refu Guis de Chasteillon!
Quel homme r'ot en Jaquemon! Teis 1) Barons ne virent mi oeil. Qui refu Roberz de Salveil!
Et Bernarz de Saint Valeri, 375 Qui refu! Dex, certes je vi
A Senliz un vaillant Gauchier,
Dont je puis dire et afichier Que ce fu la flors des Barons. Là outre entre les Gascons 380 Revi un Bernart d'Armagnac; Dès le tens Lancelot do Lac Ne vit-en un Baron plus preu. Bien retint el siecle son leu
1) St. tes ties, tiez, ticx.
| Der junge Graf Heinrich — o, daß der Noch jenseit des Meers am Leben wär'! Der große Graf von Genf-nun todt, Berwaist das Land, dem er gebot. Was waren das Fürsten und Baron'? Ich nenne den Grafen von Chalons, So schön und adlig, kenntnißreich, Durch Reichthum mächtig auch zugleich; Den großen Herzog von Lothringen Muß zu den Besten des Reichs man bringen.
Der Graf Stephan von Burgund War-das bezeuget ihm mein Mund — Der best' und einer der wenigen Bessern von Kaisern und Königen. Nicht will bei Namen hier ich nennen, Die durch den Ruf ich lernte kennen; Doch jene Fürsten hab' ich gesehn,
Und darum möcht' ich schier vergehn Vor Schreck und Staunen. Das ist kein Scherz. Der Marquis Konrad, welch ein Herz! Was war Guido von Chastillon Für ein Mann, und der von Jaquemont? Nie sah mein Aug' noch solche Herrn. Robert von Salveil war auch ein Stern, Und Bernhard von Sainct Valery, Der Trefflichkeit; ich sah zu Senlis Den tapfren Walther bei meinem Leben Muß dem ich laut das Zeugniß geben: Er war eine Blume der Barone. Da waren ferner die Gascone: Ich sah den Bernhard d'Armagnac Seit der Zeit des Lancelot de Lac War tapfrer nie ein Herr, wie der. Der Held Raoul von Fougeres
Raouls li vaillanz de Fouchieres. Cil Baron furent jà lumieres Dont je vi le siecle alumer. Qui refu Joffroiz de Condé! Cil ot proesce où cuer sanz guile. Et Willaume de Mandeville R'ot pris molt vaillant et molt bel. Et qui fu Hues du Chastel! Qui fu Raous de Maulion! Et qui fu Joffroi de Mascon! Certes li vielz Quens de Toreinne
Ot cuer et proesce certeinne. Certes molt orent pris et los Berars et Guillaume li Gros,
Et li dui frere de Marseille. Dex! je revi une merveille, Li Chasteleinz 1) de Saint Omer; Onques certes deça la mer Ne vi un si cortois Baron. Qui fu Morises de Troon! Et qui fu Renauz de Nevers! Biaus et cortois, droiz et apers. Et qui fu Henris de Fonsigney 2)! Qui furent cil de Flavigni! Qui refurent li Conte d'Eu! Quiex Barons ot-il à Biaugeu! Qui furent li Soignor d'Oisi! Qui refu Raols de Choisi! Qui fu Abés de Charenton! Et qui fu Garins de Roion! Estienes dou Mont-Saint-Johan, Si puisse le issir de Lan 3), Fust dignes à une corone. La morz nos coite et esperone;
Behauptet seinen Plaß mit Glanz; Das war ein lichter Strahlenkranz, 385 Der hell die Welt erleuchtete. Wer war nicht Gottfried von Condé, Voll Heldenmuth, ein Herz voll Treu? Wilhelm von Mandeville auch sei Genannt mit hohem edlem Preise. Auf Hugo von Chastel verweise Ich auch und Raoul von Mauleon. Wer war nicht Gottfried von Mascon? Wie stand doch Herz und Muth — ich wähne -
Dem alten Grafen von Turenne! Und nicht soll Ruhm und Preis man knicken Beiden, Bernhard und Wilhelm dem Dicken,
Und von Marseille dem Brüderpaar. O Gott, ein Wunder schien mir gar Der Kastellan von Sainct Omer; Diesseits des Meers sah nie ich mehr Einen also höfischen Baron. Was war nicht Moritz von Troon Und Reinald von Nevers, voll Adel, Gerecht, schön, grad' und ohne Tadel? 405 Was war Heinrich von Faucigny Und das Geschlecht der Flavigny? Ingleichen die Grafen von Eu Und die Barone von Beaujeu ? Was waren die Herren von Disy, Nicht minder Raoul von Choisi Und der Abt von Charenton? Was war nicht Garin von Royon Und Stephanus von Mont Saint Jean, Und Gottfried von Charelan? Der würdig Krone tragen sollt'. O, wie der Tod uns hezt und grollt!
1) St. Chastelein. 2) St. Fonsigny. 3) Qui fu Joffrois de Charclan.
« ก่อนหน้าดำเนินการต่อ
» |