Titi Livi ab urbe condita libri: pars. I. pars. I. De vita ac scriptis T. Livii Patavini prolusio. Adnotatio critica. Liber I-V. 1857. pars II. Liber VI-X. Periocha libri XI-XX. 1857Tauchnitz, 1857 |
¤ÓáÅÐÇÅÕ·Õ辺ºèÍÂ
acie aciem acies adversus agmine agrum Alschefskius animos Antium arma armis belli bello bellum Capitolium castra castris causa collegae comitia coni consilio consul consules consulibus creati cuius Decius deinde deos dictator dictatorem dictatura eius equites equitum erant esset Etruria Etruscis exercitus extemplo Fabio Fabius fortuna fuisse Galli Harl haud Heerwagenius hostes hostibus hostium I. F. Gronovius Ianiculum inde inquit Iovis ipsi itaque Iuppiter iussit legiones Leid Livi vol Livii Livius magis magister equitum magistratu milia milites militum neque nihil omnibus patres patribus patrum plebem plebis populi Romani populum posse postquam prae praeda proelio proelium prope publica pugna quisque rei publicae rell Roma Romae Romam Romulus Sabini Samnio Samnites Samnitibus Samnitium Samnium satis senatus signa Sigonius simul sine tamen tribuni tribuni plebis tribunorum tribunos Tusculo urbe urbem urbis Valerius Veios velut victoria Volscis Voss
º·¤ÇÒÁ·Õèà»ç¹·Õè¹ÔÂÁ
˹éÒ lxix - primordia urbium augustiora faciat, et si cui populo licere oportet consecrare origines suas et ad déos referre auctores, ea belli gloria est populo Romano, ut, cum suum conditorisque sui parentem Martern potissimum ferat, tarn et hoc gentes humanae patiantur aequo animo quam Imperium patiuntur. Sed haec et his similia, utcumque animadversa aut
˹éÒ 22 - ab Tarquiniis cepit. Roma est ad id potissimum visa: in novo populo, ubi omnis repentina atque ex virtute nobilitas sit, futurum locum forti ac strenuo viro; regnasse Tatium Sabinum, arcessitum in regnum Numam a Curibus et Ancum Sabina matre ortum nobilemque una ima7 gine Numae esse, facile persuadet ut cupido honorum et cui
˹éÒ 16 - ac foedera servare, vivo tibí ea disciplina a me adhibita esset; nunc, quoniam tuum insanabile ingenium est, at tu tuo supplicio doce humanum genus ea sancta credere, quae a te violata sunt. ut igitur paulo ante animum inter Fidenatem Romanamque rem ancipitem gessisti, ita iam corpus passim distrahendum dabis.
˹éÒ lxxiii - et quacumque matre genitus — certe natum Aenea constat — abundante Lavini multitudine florentem iam, ut turn res erant, atque opulentam urbem matri seu novercae reliquit, novam ipse aliam sub Albano monte condidit, quae ab situ porrectae in dorso urbis Longa Alba appellata. Inter Lavinium et Albam Longam deductam coloniam 4
˹éÒ 20 - nuntius Romam ad consulendum redit, confestim rex his ferme verbis patres consulebat: 'quarum rerum, litium, causarum condixit pater patratus populi Romani Quiritium patri patrato priscorum Latinorum hominibusque priscis Latinis, quas res nee dederunt nee solverunt nee fecerunt, quas res dari, solvi, fieri oportuit, die,
˹éÒ 49 - obsistens obtestansque deum et hominum fidem testabatur, nequiquam de- 4 serto praesidio eos fugere; si transitum pontem a tergo reliquissent, iam plus hostium in Palatio Capitolioque quam in laniculo fore, itaque monere, praedicere, ut pontem ferro, igni, quacumque vi possint, interrumpant; se impetum hostium, quantum corpore uno posset obsisti, excepturum. vadit inde in primum aditum pontis
˹éÒ 237 - sacris lunonis in summa inopia cibi tarnen abstinebatur. quae res saluti fuit: namque clangore eorum alarumque crepitu excitus M. Manlius, qui triennio ante consul fuerat, vir bello egregius, armis arreptis simul ad arma ceteros ciens vadit et, dum ceteri trépidant, Gallum, qui iam in summo constiterat, umbone ictum deturbat. cuius
˹éÒ 25 - credere prohibet, serva natum eum parvumque ipsum servisse, eorum magis sententiae sum, qui, Corniculo capto, Servi Tulli, qui princeps in illa urbe fuerat, gravidam viro occiso uxorem, cum inter reliquas captivas cognita esset, ob unicam nobilitatem ab regina Romana prohibitam, ferunt servitio partum Romae edidisse Prisci Tarquini domo, inde tanto beneficio et inter mulieres
˹éÒ 9 - cum ipsi se homines in régis, velut unici exempli, mores formarent, turn finitumi etiam populi, qui antea castra, non urbem positam in medio ad sollicitandam omnium pacem crediderant, in earn verecundiam adducti sunt, ut civitatem totam in cultum versara deorum violari ducerent nefas. Lucus erat, quem médium ex opaco specu fons
˹éÒ lxxii - Troianique ducem Latinum amisere. inde Turnus Rutulique diffisi rebus ad florentes opes Etruscorum Mezentiumque regem eorum confugiunt, qui Caere, opulento turn oppido, imperitans, iam inde ab initio minime laetus novae origine urbis et turn nimio plus quam satis tutum esset accolis rem Troianam crescere ratus, haud gravatim socia arma Rutulis iunxit.