Klio: Beiträge zur alten Geschichte. Beiheft, ©ºÑº·Õè 14-16

»¡Ë¹éÒ
1923
 

©ºÑºÍ×è¹æ - ´Ù·Ñé§ËÁ´

¤ÓáÅÐÇÅÕ·Õ辺ºèÍÂ

º·¤ÇÒÁ·Õèà»ç¹·Õè¹ÔÂÁ

˹éÒ 23 - Amissa enim libertate, quam Bruto duce et auctore defenderat, ita consenuit tamquam sustentare se ipsa non valeret nisi adminiculo regentium uteretur.
˹éÒ 22 - Ideo urbs venerabilis, post superbas efferatarum gentium cervices oppressas, latasque leges, fundamenta libertatis et retinacula sempiterna, velut frugi parens et prudens et dives, Caesaribus tamquam liberis suis regenda patrimonii iura permisit.
˹éÒ 95 - ... quid interest, qua quisque prudentia verum requirat? uno itinere non potest perveniri ad tam grande secretum.
˹éÒ 39 - Vir profecto heroicis connumerandus ingénus, claritudine rerum et coalita maiestate conspicuus. cum enim sint, ut sapientes definiunt, / ir> uirtutes quattuor praecipuae, temperantia, prudentia, iustitia, fortitudo eisque accedentes extrinsecus aliae, scientia rei militaris, auctoritas, felicitas atque liberalitas, intento studio coluit omnes ut singulas.
˹éÒ 37 - ... ritu in perpetuum clausis organa fabricantur hydraulica et lyrae ad speciem carpentorum ingentes tibiaeque et histrionici gestus instrumenta non leuia.
˹éÒ 13 - Bellona ex primordiis minimis ad clades excita luctuosas, quas obliterasset utinam iuge silentium, ne forte paria quandoque temptentur plus exemplis generalibus nocitura quam delictis. 2 ac licet ab hoc textu cruento gestorum exquisite narrando iustus me retraheret metus multa reputantem et varia, tamen praesentis temporis modestia fretus carptim, ut quaeque memoria digna sunt, explanabo, nec pigebit quid ex his, quae apud veteres acciderunt, timuerim docere succincte.
˹éÒ 71 - Huic 23 omnia expensa , huic omnia feruntur accepta et in tota ratione mortalium sola utramque paginam facit adeoque obnoxiae sumus sortis ut sors ipsa pro deo sit, qua deus probatur incertus.
˹éÒ 70 - Invenit tamen inter has utrasque sententias medium sibi ipsa mortalitas numen, quo minus etiam plana de deo coniectatio esset. toto quippe mundo et omnibus locis omnibusque horis omnium vocibus Fortuna sola invocatur ac nominatur, una accusatur, rea una agitur, una cogitatur, sola laudatur, sola arguitur et cum conviciis colitur, volubilis . . . que, a plerisque vero et caeca existimata, vaga, inconstans, incerta, varia, indignorumque fautrix.
˹éÒ 58 - Hermesque Termaximus et Tyaneus Apollonius atque Plotinus ausus quaedam super hac re disserere mystica alteque monstrare, quibus primordiis hi genii animis conexi mortalium eas tamquam gremiis suis susceptas tuentur, quoad licitum est, docentque maiora, si senserint puras et a conluvione peccandi inmaculata corporis societate discretas.
˹éÒ 24 - XVI 10, 5 cumque urbi propinquaret senatus officia reverendasque patriciae stirpis effigies ore sereno contemplans — asylum mundi totius adesse existimabat.

ºÃóҹءÃÁ